123 resultaten.
Koude handjesweer
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116 Tis koude handjesweer, zo 's morgens op de fiets
Maar met zo'n prachtig vogelgezang, doe je het niet voor niets
Bloesem, lentetinten, voorjaarsgeuren
Zo'n begin kan mijn dag positief kleuren!…
Vrijheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 136 Verkregen vrijheid is standvastiger
dan de grootste tanks
of het hardste beton
genieten van vrijheid is krachtiger
veel zachter dan de
uitstraling van de zon…
Moeder
netgedicht
3.2 met 6 stemmen 209 Puur,
was het meest intieme moment van mijn leven
en die intimiteit heb jij mij gegeven
je was erbij toen ik geboren werd
toen westenwind onder de balken joeg
en je met bed en al door de vloer zakte
een muurbloem ben ik altijd gebleven.…
21 april 2016
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen 491 (voor Prince)
Ik keek naar DWDD en Matthijs kreeg
plotseling het nieuws door dat jij,
alsof hij ons aan een degen reeg,
overleden was, groot verdriet daarbij.
Halina Reijn was echt geschokt en down,
de uitzending belandde in de soep,
voordat ik ging beesten in een town
nam ik eerst nog Prince-muziek-snoep.
Meestal draaide ik 'Thieves…
Afstand tot de arbeidsmarkt
snelsonnet
3.8 met 5 stemmen 165 Mijn fiets heb ik gemaakt want die was stuk,
Daarna ben ik de rozen op gaan binden.
Zolang het mij niet lukt om werk te vinden
Heb ik het met van alles razend druk.
Vanmorgen nog het tuinpad aangeharkt,
Hoera voor ‘afstand tot de arbeidsmarkt’.…
De gekroonde hoofden
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 74 ik heb de pracht
en praal gezien van
de gekroonde hoofden
de luister en élégance
waarmee zij zich
in het openbaar bewogen
levend in een protocol
dat met geld en macht
in stand wordt gehouden
hofdames en lakeien
als persoonlijke getrouwen
gebonden aan blauw bloed
maar heb ook de stamboeken
gelezen waarmee het adellijk vee
tot grotere…
navigeren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 74 we keren terug naar
de dingen die voorbij gingen
het hart in lood geklonken
de boeken met ezelsoren
het hanenpoten-briefje van het kind
we leggen zoveel terzijde
foto's van een vergeten vakantie
hoe onbeschrijflijk jong we waren
het geboetseerde vaasje van het andere kind
dingen die ons herinneren
aan wie en hoe we waren
wie we dachten…
Blootvoets
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 155 Ik liep blootvoets over de onverharde weg.
Ik was op weg naar hem.
Ik dacht aan zijn ogen en zijn lach.
Ik dacht aan zijn mannelijke stem.
Ik liep blootvoets over de onverharde weg.
Ik was op weg naar onze geheime plaats,
daar waar we elkaar hadden gezien,
voor het eerst en voor het laatst.
Ik stond blootvoets te genieten van de zon.
Ik…
Voor aap
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 220 Liggen wij
niet voor aap
in onze halfslaap?
De dekens,weggeslagen
schuilend onder
de kreuk van lakens?
Alleen
met weinig
tot geen publiek
Wij lachen
ons een kriek
in dierentuinen
Waar
deze dieren zich soms
in schillen tooien
Maar wij staan
zoveel meer
voor aap
Bij het zien
van aap
aan 't apenkooien.…
De reus
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 329 Toen ik klein was leek mijn
vader als een reus zo groot
en als hij ging vertellen
kroop ik op zijn schoot.
Dan was hij politieman, bij de
brandweer of piloot, was in het
leger, politicus, ja,
voor mij was hij héél groot!
Ook was hij knap en sterk,
zo wilde ik ook later zijn..
Maar nu ik op die leeftijd ben
is mijn vader opeens klein…
In het donker van je hoofd
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 133 Vanaf mijn eerste ademtocht
Tot en met de laatste heb ik
Nog niet de helft meegekregen
Van wat er om me heen gebeurt -
Wat gebeurt er op dit moment
Achter mijn rug? is een vraag
Die klaar ligt in het donker
Van mijn hoofd, het antwoord
Is al in de vraag verborgen:
Laat ik me niet ontijdig omdraaien,
Want ik leef in de zekerheid…
Secretaressedag
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 171 Is het vandaag secretaressedag?
Nou ja! Ik ben het weer eens glad vergeten
En als ze strakjes komt, zal ik het weten
Die is natuurlijk urenlang van slag
Ze moet het ook in mijn agenda zetten
Ik kan niet op elk wissewasje letten!…
Foute landgenoten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 160 Houzee, zo ging de arm omhoog
bij de NSB. De oorlog en
het verraad ter bemoediging van
het kwaad; door de foute landgenoot
in zijn verering van het leven in
de nieuwe heilstaat.
Foute landgenoten voor hun Duitse
Führer; voor een Germaans ras
zuiverder en puurder. Met de democratie
vijf jaar buitenspel was een ander ras
of seksuele geaardheid…
Zij kreeg een gelaat
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 156 God schiep de vrouw
weelderig in aanschijn
met intrigerende welvingen
rond haar gehele lichaam
haren als golven der zee
bruisend en dansend
zonder enige bedekking
siert en openbaart zij
in een oogopslag
haar schoonheid
zij kreeg een gelaat
zichtbaar zonder bedekking
zoals zij werkelijk is
toonbeeld als groots kunstwerk.…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 254 afscheid nemen, of toch maar niet
we zijn al zo’n tijd samen
hebben gelachen, gehuild, gesproken
maar ook gezwegen, vooral gezwegen
over dingen die er echt toe deden
gehuild, zachtjes gehuild om de angst
die uiteindelijk toch waarheid worden zou
wie had dat ooit kunnen bedenken
dat het zou opgaan in een oorverdovende stilte
nog altijd koester…
april
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 107 lieve schat
jouw seringenboompje kleurt al
met de dagen mee, haar groene waas
steeds uitgesprokener en paars
licht op, binnen de tere knoppen
het is een wachtster,
een tere nimf, steeds zachter
wijken kleine blaadjes voor hun
zoete binnenkant
nu deze maand in aanvang droef
begonnen is, vertoont jouw blijdschap
lieve tonen, in het donkerdere…
Die dag
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 208 Die dag dat jij
buiten jezelf was getreden
was het voor mij even wennen
want eindelijk leerde ik
je binnenste kennen
het antwoord op
mijn gebeden…
Uit de doeken
netgedicht
3.8 met 6 stemmen 146 (voor Rob Scholte)
Waar vroeger de postbodes in alle vroegte
de post sorteerden in houten hokjes, terwijl
radio drie door de ruimte weergalmde, hangen
nu in alle stilte zijn kunstwerken te pronken.
Waar men vroeger geld kwam halen en storten,
postzegels kopen en grote pakketten versturen,
ademt nu de serene sfeer van geen handelsverkeer.…
Bodemvondst
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 312 Met opgevoerde Zündapp reed hij snel
Naar Friese terpen of gerooide aarde
Misschien vond hij vandaag een keertje wel
Die mantelspeld of munt van grote waarde
Hij zocht met zijn detector op het land
Een piepje, goud? Hij kreeg het warm en koud
En schepte in het zand, een ring van goud!
Maar aan die ring daar hing een dode hand
Na grote schrik…
Gewassen sieraden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 162 Verbonden met gewassen sieraden
door een visioen uit de realiteit
een souvenir met een zachte aanraking
die mijn zintuig weer verleid.
Knopen die het geheim bedekken
met opwinding tijdens de verwachting
ontrafelt het geheim mijn illustratie
om intiem te blijven bij de verbeelding.
In een bad met gewassen sieraden
met de…
Namaals rust.
poëzie
3.5 met 2 stemmen 1.699 't Verlangen van de Jeugd
Is vreugd
En woelig tijd verdrijven;
Moede Ouderdom schept lust
In rust;
De mijne in werkzaam blijven.
Zolang de Hoogste macht
Mij kracht
Naar lijf en ziel blijft gunnen,
Is 't mij niet enkel goed,
Maar zoet
Te doen wat Zij doet kunnen.
Dit zij, min leven lang,
De dank
Aan die 't mij gaf en rekte…
Toch speelden wij zon
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 292 ik heb de schaduwkanten
lang gezien dacht dat
zij het echte leven waren
de jeugd werd er al
heel vroeg mee omgeven
toch speelden wij zon
klein geboren mochten wij
pas laat de stem verheffen
op hun manier gaan overleggen
weerstand was hun zekerheid
in generaties opgebouwd maar
wel in een vooroorlogse tijd
wij zochten openheid en…
Nocturne.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 413 Bij 't opene venster Pierrot, zo bleek
Alsof al het bloed uit zijn wezen week,
Staat te dromen in 't licht van de maan
En Colombine triest, ontdaan,
Zit te schreien.
Pierrot voelt de honger en kommer niet
Want nu van de maan het blank schijnsel vliet
Voelt die dichter zich koning te rijk,
Maar Colombine zorgelijk
Zit te schreien…
Mister X
snelsonnet
3.6 met 7 stemmen 254 Voor hem heet elke killer Mister X.
Van moorden die hij al lang is vergeten
Schijnt menigeen de moordenaar te weten,
Maar ja, Wim Overweg weet weer van niks.
Die wordt ook niet belast met een geheim,
Die wijdt zich onbekommerd aan het rijm.…
Mannen, vrouwen
gedicht
3.4 met 11 stemmen 5.780 Ik zag mannen, vrouwen die van iemand hielden,
kinderen die van iemand hielden,
onbekenden, ontheemden die van iemand hielden
ik zag niemand die niet van iemand hield
ik zag het aan hun ogen,
hun manier van lopen,
en ook hun onhandigheid
en hun telkens even, onverhoeds terugkerende, vlijmscherpe onzekerheid
ik ging naar huis en keek in…
Als de dag overgaat in de nacht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 318 De zonovergoten dag, loopt langzaam ten einde
het avondrood toont zich in al haar rode glorie
de dag ging snel, zoals elke dag
de avond is korter, maar dat ie tie altijd.
De zon aan de ene, de maan aan de and're kant
ze knipogen naar elkander
zodra de zon met haar mooie rood is verdwenen
zien we een heldere lucht, waar sterren verschenen.…
Kogel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 162 Zo mooi koper
glinsterend als het licht
met voor mij uit een rode loper
mijn eigen doel al in het zicht
Zo bewonderd
wereldwijd verworven
en nooit van mensen afgezonderd
of ooit eenzaam rondgezworven
Zoveel verdriet
donker en in het nauw
er is bijna niemand die mij ziet
wat eigenlijk wel moeten zou
Zo geschrokken
een ieder was verstoord…
Quo Vadis
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 193 Wat is een dag,een jaar, een mensenleven
Wie weet, waarheen de wolken dwalen
En wat de nieuwe morgen brengt?
Alle vogels zingen van de jongste lente
Maar Gij, zonder uur of schaduw
Gij die nimmer wederkeert...
Ik denk je alle dagen om mij heen
Deze woorden, dit hart, de blauwe hemel
waarin jij voorgoed verdween...…
voorjaarsbloempje
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 hoe klein en fijn ook
ieder jaar vraag jij aandacht
vergeet-mij-nietje…
Onthalst
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 223 opengereten zielen
tranen van bloed
harten ontboezemd
kloppend in de palmen
van mijn handen
het blijft toezien en voelen
hoe vergaan de mensheid kan zijn
onder het toeziend oog
van een god bedenksel
waarbij men zoekt naar troost
en niet kunnen missen
als klankboord…