Alle inzendingen, jaar 2016, week 31

De foto`s aan de wand zijn verdwenen. Eén voor één weggehaald. Herinneringen aan vriendschappen, avonden van wijn en liefde. De kamer is leger dan ooit tevoren. Hier hebben we gelachen, gevreeën, voor het eerst de liefde omarmd. Alles had een reden, de wijnvlek in het vloerkleed, de pennenstrepen op de muur. Ik kan ze weer zien, de foto…

Ga zitten, Zit zo lang Je lichaam het wil En laat je vermoeiende Gedachten verwaaien In de wind - Zit, en rust uit, Mijn kind…

weet je - vroeg ze zacht hoe laat de meeuwen wakker worden hij dacht na terwijl het antwoord groeide als een paal boven water torende het machtig uit boven het witte schuim en diep in de buik van de zee bruiste verlangen nu... fluisterde zij…

Ons het is van ons Onze cultuur Onze denkbeelden Onze voorvaderen Wat gebeurt er met het ons Als het wij verandert Als de rivier meandert Globalisering Raakt onze fundering Het wij zijn vele handen Die kunnen komen uit vele landen Het wij Wordt een brei Wellicht maakt het ons vrij Vrij om banden aan te gaan Met mensen Die er buiten staan…

In de week die geen dagen kende, de week die hing, zoals zomerkampen en kerstvakanties, in een tijd van kauwgom. Hoe ik reeds in de gang, door een diepe kleilucht heen, de rotte longen boven rook. Dat alle ramen en deuren openstonden, voor geen enkel zuchtje wind, in de week van de hittegolf. Die geen dagen kende. Hoe de stilte werd opgevuld…

jouw handen om mijn lichaam geklemd, de ogen half geknepen tegen de harde wind, het monologe gebrom van de motor roept een extase op waarin de snelheid ons langs onbegrepen plaatsen voert vertrouwd hangt jouw lichaam tegen dat van mij, de warmte maakt ons één, je wang streelt mijn leren jas terwijl je armen mijn contouren bespieden vanaf…

in het lege huis fluisteren muren je geen herinneringen toe nieuwe geluiden maak jij je eigen al moet gezelligheid nog geboren worden koud is de leegte ijskoud jouw hart daar zij liefde nooit herkennen zal…

zal ik meer willen zetten op uw gebonden grond geen afdruk op de stranden korrels zand zullen mijn vrijheid niet beletten onrust zou mij overkomen het mes op de keel voelen als vee samengedreven Europa krijst op de stier die briest in de aanval hoe schoon ook het land dat eerder is aangedaan binnen grootse steden en historie, schrei…

in iedere vlinder zie jij haar elke wolk is een teken dat zij bij jou is ik weet hoeveel je mist en zoekt tussen dagelijkse dingen naar even weer die blik of geur herinneringen ik herken haar soms in jou die lach de kleuren van jouw ogen en leun op de herkenning van toen zij jonger was…

Vannacht. De wind wakkert en begint te razen, zoals schreeuwende meeuwen doen. Boze vogels vliegen af en aan. Vanmorgen. De wilde wind is uitgeraasd. Ik denk aan een kwaadgeworden kind, dat boos gaat spelen, en de lieve vrede vindt.…

Een kangoeroe kwam op een boomstam over woelige baren van Australië naar het mystieke India gevaren. Thuis had zijn meester hem voorgelezen, dat men te India een goeroe kon wezen. Toen hij al bijeen had bekeken, had het hem geen gek idee geleken zijn geest in India te verdiepen, en anders dan soort- genoten en stereotypen, een cursus te volgen…

waar licht altijd dartel en speels overheerst komt schaduw in donkere vlakken hun plaatsjes afpakken nog is het zonneseizoen maar ook het bladergroen lijkt al iets te vervagen stilaan zal de herfst komen met grijze schemerdromen waarin oogst kleurt en nog naar zomer geurt…

Na weken van aarzelen, heb ik vandaag Nina aangesproken en kwam er een heerlijk gesprek uit te voorschijn, terwijl ik inwendig de benen nam, bij voorbaat bang voor te intiem contact. Ze stond weer vlees te snijden in de Albert Heijn en haar korte kapsel was ineens groen geworden door een foutje, zei ze me, want het moest blauw worden, op…

De terrorist kan Schiphol niet bereiken. Vertrekt hij voor een aanslag mooi op tijd – Komt ie te laat en is tie koffers kwijt, Dus hij besluit naar elders uit te wijken. Waar hij tevreden Schiphol dan vergeet, De chaos op Schiphol is al compleet.…

een mens omschrijven vrouw, schouders ontbloot zwarte, gerende jurk met op de achtergrond een bladerende betonnen muur daarin een rond gat en een deuk alsof de tand des tijds hier gruwelijk heeft rond gebeten de wereld in rouw gekleed…

de rust van kleuren vloeit als vooraf beschreven in de mandala…

De vrouw die mij eens ongevraagd, maar niet minder dwingend, moraalfilosofisch consult in de liefde gaf, belde mij onlangs per ongeluk vanuit haar broekzak. Zij wist niet dat ik kon horen hoe zij gewillig uit haar kleren schoot bij een ander dan haar man. Niet lang daarna kwam zij kreupel met bebloede lippen mijn tuinpad opgelopen.…

Op haar ziel is hij gaan staan extra draaiend met z'n hak alsof dat nog niet had volstaan beukte ie met groot gemak de ziel de grond in, kijk juist daar! Een zielig hoopje gras geeft aan waar hij met zijn poot heeft gestaan draaiend op haar ziel jawel 't gebeurde allemaal zo snel dat 't net lijkt alsof 't nooit gebeurde! Maar hij en ik…

Je hoeft er het plein niet te vrezen Alleen de klinkers klinken onder schoenen De ochtend valt er af te lezen aan de huiver van muren De mensen schuchter morgen haalt met hen adem niemand en niets nog echt op dreef Muzikant met z'n muziek is er tweemaal te geef Echo van accordeon tegen muren van kerk en paleizen…

blijf kijken, blijf bestaan, zie er gaat een lijn langs ogenblikken, water langs griploze lucht een einder zonder ooit te snijden, om met vlakke stem te dempen, te liggen roerloos, ondeelbaar te reiken zonder te raken…

Nu je dood bent zou ik heel graag nog even met je willen praten, je nog even willen zien. Maar je bent onzichtbaar geworden. De vogel zingt niet meer. Ze heeft haar vleugels uitgeslagen en is het onbekende tegemoet gevlogen. Dat daar boeit je blijkbaar oneindig veel meer dan dat er hier lentegroen aan de bomen zit en alles trilt van leven.…

Soms weet ik niet meer wat te zeggen, te denken of te vragen, te dromen ook; de dagen zijn zo anders nu, zo vol van licht dat toch geen klaarte brengt, dat doet verstillen. Ineens weet ik dan ook: je hebt niet veel te willen, het leven is een diep geheim dat je verplicht en dat ook verder gaat als vuur en rook en dat je nimmer zomaar uit kan…

de avond kruipt dichter slokt gestaag het avondblauw op waar jij in schuil gaat, voor nu en voor altijd voetstappen die allang verloren zijn gegaan gingen op in daar waar jij nu bent onvindbaar…

Wat ga jij vandaag doen? Ik ga vandaag naar langzaam toe. Hu? Waar naartoe? Naar langzaam. Dat ligt ergens tussen hollen en stilstaan in. Juist. En dan? Dan ga ik van langzaam genieten. Langzaam heeft namelijk alle tijd. Om te ruiken, om te lachen, om bang te zijn. En langzaam is de hele dag geopend. Ik ga vandaag naar langzaam lopen:…

Leid mij op Uw weg, die betrouwbaar is Want U houdt mij in het oog en kent mij Het is niet te begrijpen, ik kan er niet bij Dat U mij ziet in vreugde en in droefenis. Leid mij op Uw weg, de weg der waarheid Zoals het in de Bijbel staat omschreven Dat ik naar Uw geboden tracht te leven En mag blijven geloven in Uw wijs beleid Leid mij op…

Ik ben een te hooi en te gras dichter na voltooiing is mijn hoofd veel lichter weet nooit wat er komen gaat voordat het ineens "ga schrijven" slaat ik ben dan vol verwondering het is zeker geen uitzondering dat ik ademloos ga lezen niet weet wat de titel zal wezen dat noemen de realisten inspiratie zeker is, het gaat zonder transpiratie…

Kan het zo eenvoudig als twee stemmen die zingen waarvan de klanken zich om elkander winden tot één liefdeslied...tot beminnen. Kan het zo eenvoudig als het voedend delen van innige sappen, die samen tot 'ons' ombuigen als dansende twijgen die in de nacht naar de dageraad neigen tot volle knoppen bevrucht en in bloesems ontwaken…

Bij de hoedenzaak H. Witting en Zn., begonnen in 1876 aan de Oosterstraat 51 in Groningen, is het uithangbord een megagrote, witte hoed, alsof ze reuzen als klanten hebben. Mijn moeder vertelde mij dat mijn vader daar zo graag zijn alpinopetten kocht. Jaren later heb ik daar, niet wetend dat mijn vader daar alpinopetten kocht, een chique…

hij was rond uitdagend rood ving mijn blik ik wist dat hij zou gaan bewegen als ik hem vond gaf een pass hij rolde van mij af een felle streep in groenig gras als een magneet trok hij me aan ik bleef gaan naar links en rechts in subtiel toucheren van voet naar borst dan hoofd en knie binnenkant paal geniaal…

Op 'warp speed' door het universum scheuren, 'First contact' maken met een nieuwe soort, Ontspanning op het 'holodeck' aan boord, En nevels, 'wormholes', in de vreemdste kleuren. Zo blijft de mens steeds in ontwikkeling, Door driest te gaan waar niemand eerder ging.…