Alle inzendingen, jaar 2016, week 32

Voor de nachtlamp doven gaat sla ik open, zie zijn gelaat; diep in kraag, mond vol gas brakend sluipen in het Luxembourg in Groningen bij verminkte hoer, zijn schaterlach van brekend glas. Nooit meer slapen, mistig spoken helden straffen, geleerden koken Dorbeck voor eeuwig verhullen. Ik proef zijn verzuurde wraak, adem diep zijn zwavelsmaak…

De rechter zware arm van fraaie Wilgenboom langs de schors gescheurd wordt straks geamputeerd haar schoonheid ligt nu kreunend in het gras lichamelijk is zij aangedaan treur in alle naaktheid zelfs de wind kermt mee hier treft hem geen blaam wiegen kan ze daar wel laten dat richt zich naar de sterke kant…

Daar waar geen grenzen zijn je je kunt bewegen als een vis die zwemt, zweven als een vogel, waar je alert bent als mens communiceert met wie je wilt in alle talen waar je elkaar aan mag raken waar voedsel is, en alles aanwezig, waar puur ervaren is. Die wereld, ik was er en haar geluk en onbegrensdheid is ook in deze wereld door…

Een beteugelde liefde Krijgt vleugels in jouw bijzijn Gaat ademen en leven Krijgt ruimte, gaat bewegen Groter groeien, hoger stijgen Tot de hemel kan het reiken Maar zonder jou Bindt het in Kom ik weer licht bij zinnen Kan mijn rede weer wat vinden Mijn hart kan even rusten Van je handen en je kussen Tot ik je weer zal zien En kan laven…

Hou van jouw handen die me strelen Hou van jouw ogen die me betasten Hou van jouw lippen die me bespelen Hou van jouw woorden die me raken Hou van jouw onderhuidse tederheid Hou me vast…

ik weet dat water me zal dragen als ik mee ga met golvende slagen geen gespartel van ik worstel en kom boven maar je overgeven aan de stroom van leven dat wind mij niet gaat snijden op de hoek als ik rustig laveer kust hij mij met koude snoet zacht koestert zomerzon de nog winters witte huid die zonder smeren en keren al snel…

Terwijl van Gelder thuis zit met de brokken En barstend van de spijt en zelfverwijt Eerst even vlucht in anonimiteit, Wordt over Yuri ’s rug aandacht getrokken. Pervers van Grolsch om zoiets te verzinnen, In deze zaak heeft niemand iets te winnen.…

als ik verschijn open jij, voor even, een poort en roept mijn naam klampt mij aan zoals het enkel bij stille vriendschap hoort ik ervaar dan een gouden moment, zeldzaam van toon dat je daarna wegrent en verhuist naar jezelf daar ben ik aan gewend immers ieder leeft onder zijn eigen gewelf om je te begrijpen vertellen…

oh, jonkvrouwe van plezier verlos me van m 'n onwetendheid wijd me in, wijd me in en breng lichaam, ziel en verstand op hetzelfde niveau als 't jouwe en laten we groeien en bloeien maar er per keer niet meer van maken dan dat wat 't daadwerkelijk is ik zal tussen ons houden, 't genot en het intieme, de gedeelde passie waarvan alleen wij…

Voorstaand van links boven naar rechts onder in vlakken van rood zilverwitte symmetrie door- sneden draagt het wapen van Utrecht met vijf bladeren en vier parels zijn gouden kroon. Twee klimmende gouden leeuwen omklemmen aan weerszijden het stadswapen, als iconen van standvastigheid en stedelijk machtsvertoon. Ooit toen Utrecht in 1122 zijn…

Roodkapje waar ging zij heen zo alleen - zo alleen niet naar grootmoeder nee nee nee ook bracht ze geen koekjes mee in het bos.... het diepe bos daar was de boze wolf los en zij hield van wilde dieren dus liep zij heel graag door het bos op haar wangetjes een blos zou zij de boze wolf versieren met haar rode kapje op en als verleidelijk…

Je krijgt heel wat te verduren, toch slik je het. laat je niet leggen in de luren domweg omdat je dat niet ligt. Je krijgt heel wat te incasseren soms teveel zoals het lijkt men zegt: de tijd zal 't leren maar de pijn: zonder onderscheid Is meer dan een mens kan dragen. Toch lach je, telkens weer alsof de zon ied're dag schijnt maar…

Och arme Yuri toch! Eventjes pimpelen Dankzij de warmte daar had je vast dorst Door je voortijdige olympiaderoes ben je nu verder voor Rio geschorst :-( © Inge Boulonois…

Met een dubbele flikflak achterwaarts Een schroef, een pirouette Beland ik, zonder nahup Bij zoetelief in bed.…

Leer ons de rug te rechten, Met opgeheven hoofd in Dit leven te staan - De voeten gespreid Op het oppervlak Van deze aarde die ons Tot woonplaats gegeven is…

Een turner glorieert. Van Gelder valt. Yuri staat op. Gaat dóór! De 'Lord of the Rings', wordt gekruisigd. Kruisigt zichzelf. Ecce Homo, zie de mens. Wie oordeelt? Wie vergeeft? Wie zonder zonde is... werpt de eerste steen!…

Alsof ik haar met mijn laatste adem liefhad intens was het spel der liefde, adembenemend tot in de poriën van haar ziel hield ik van haar ik had mijn hospita met haar bedrogen in een vrijage in het hotel aan de kust terwijl tijd ons nauwkeurig in het vizier had er nooit meer een einde aan de nacht zou komen had ik mij met haar hospita…

Wanneer alleen de stilte nog overblijft En de laatste levensgolf voorbij drijft Is daar nog alleen de tijd Maar ook die raakt langzaam kwijt En dus vraag ik me af Heb ik spijt? Op dat moment Heb ik geleefd? Of is mijn leven verloren gegaan? Heb ik überhaupt wel bestaan? Ben ik het leven waard geweest? Kan ik met opgeheven hoofd doodgaan…

vluchtig wordt licht als jij zwiert met de parasol jouw immens plezier danst ludieke schaduwen hier je speelt met de wind die in je blonde haren zingt jouw ogen weerkaatsen de golvende schittering van water samen op strand met het paradijselijke zon zee en zand ik houd van het lachende kind in jou jij mijn grietje en toch volwassen…

Ik hoor weleens de woorden ‘blanco cheque’, Dan denk ik aan oningevulde centen…. Aan logoloze Camel zonder prenten…. Maar in die ‘blanco shag’ heb ik geen trek. Ik ben een exponent van de beschaving: Geen roker, maar wel snelsonnetverslaving……

Een klein geworden man wordt opgevangen door een barmhartige zuster, die haar fruitmand voor hem uitstalt. Als volwassen kijker schrompel je ineen als door een toverspreuk, terwijl er volop ruimte is op rechts. Beiden genieten met gesloten ogen en je wordt als kijker uitgenodigd om het rijpe fruit te verwennen. Één sprong naar voren…

De herinnering is als het ontwaken uit een dagdroom Fijn, verdrietig, mooi vaak alleen maar vaag De realiteit onze kooi de droom het verleden vrijheid soms relatief…

Zwoele zomerdagen zinderende hitte drukt op mij de mensen klagen zwetend zij-aan-zij het felle licht de lucht van wolken vrij de zon brandend in het gezicht van de anderen en van mij de tuinen met een overvloed aan bloemen het gras wordt bruin de droogte doet ontgroenen de sproeier cirkelt in de tuin wij zitten in de noen de warmte…

was het weer bar en boos hing er gedonder in de lucht grimassen liepen samen met buien van mijn buurvrouw die ineens weer opvrolijkt neem nou voorbijdrijvende wolken een lust voor het oog van het ene moment op het ander ineens weer lieflijk verbonden en opgaan in een kus…

het opzetten van een felrode neus, geeft nog geen lachgarantie…

De Ridderlijke Duitse Orde in de protestantse Balije bezit in Utrecht sedert 1995 wederom haar Duitse Huis; de land- commandeur van dit ridderlijk gezelschap zetelt hier vroom geïnspireerd door de christelijke waarden van het kruis. Wederom hebben de christelijke ridders bezit genomen van een historisch erfgoed. Dat al eerder vanaf 1345…

wat vandaag een waarheid lijkt blijkt gisteren een leugen het verhaal kent vele lagen vaak gekleurd door pijn voeg daarbij drie vleugjes ego die heeft iedereen morgen is er weer een dag van zoeken naar ontmoeting hoeveel schade is er door snel gesproken oordeel?…

jij mooie man jij wijze man die het cement vormde tussen dat, wat toen nog in het verschiet lag maar waar ik nu dankzij jou de vruchten van pluk door jouw rotsvaste geloof in verbinden ben ik nog iedere dag dankbaar dat jij mijn vriend bent…

De tijd is gekomen om te gaan voorbij uw leven het is gedaan In de malle molen van ons bestaan draaide u uw rondjes mee samen met uw dierbaren maakte het leven u te vree Veel was er te verduren maar telkens die positiviteit een man uit duizenden we willen u niet kwijt Wanneer lijden komt en je niet meer alles weet alles je teveel…

in vage flarden maar nog ongeopend hoewel vruchtdragend, gelijkend op eerder verloren, gedragen door de zachte afdronk van kruidnagel, nootmuskaat appelwijn, droombes dat ik je zie…