Alle inzendingen, jaar 2016, week 52

ze zijn er weer in onze tuin het roodborstje en de merel zij een rondborstige dame hij is een statige kerel hij zorgt een beetje voor haar gooit dan wat eten naar benee zij pikt het op tussen de tegels het is genieten met die twee ieder jaar vul ik de voorraad hang een vogelhuisje aan de wand en een vlaggetje aan hun gevel wanneer ze…

365 nieuwe dagen in het verschiet ga voor positief verzamel ieder mooi moment en kleur alle dagen van 2017 met iets liefs maar vooral: geniet met wie of waar je ook bent…

Hout wordt gestapeld de vonk wordt gelegd het knisperen gaat over naar knetteren vonken vliegen hoog geur wordt verspreid angst voor vuur het verbranden van wat eens leefde...…

Hij is zo mooi, zo droog, zacht leer, een zaak voor goud, een voor de ouderlingen op tafel neergelegde wel- gevulde, dungesleten kerkezak. De dood is een omhelzing van de wind waarachter van nature niets dan onbruik en dor geraamte zich bevindt. Een pad misschien, hij is zo oud zijn vleugels zijn vergaan, een plant als steen teruggevonden…

ik loop over spijkers ben toch niet gek mijn bloed is rood maar met dope sterft het snel de stollingsdood heb ook gesneden van boven naar beneden maar aderen vloeien traag de dood blijft vaag in warm water ik ben nog niet ontsnapt uit het leven in dit stomme bad heb perspectief jij bent toch mijn lief…

Ik zat aan tafel met m’n boze oom, Hij zei: “Ze zitten alles te verzieken, Dat zie je toch op straat, in statistieken, De wereld is in wezen één fantoom.” Toen was het tijd om hem wreed af te kappen: “Het gaat juist goed! Wij hebben Max Verstappen!”…

Zenuwachtig maar niet kijk ik in je grote ogen je kijkt nerveus voor mijn debuut ik kijk ook en zachtjes zoen ik je lippen, je borsten, je uitgestrekte nek "Is dit goed?" vraag je zachtjes bij het uittrekken van mijn rode lingerie waarop ik lach, en knik Ja, ja, het is goed ik zoen zachtjes op het weggetje tussen je prachtige borsten…

Morgen weer een dag Gewoon verder te leven maakt je soms al blij…

De winterwind rukt aan de ketting van zijn muze waarin de toon veranderd lief en leed in ieders voortschrijdend verhaal, boreling die zich voedt aan de navelstreng van het alfabet de couveuse van de moraal en ik meer te biechten heb dan schrijven kan de toekomst wordt op elk moment gedrukt op de onmetelijke borsten van het…

Mensen met grootheidswaan. Zij zullen achterlijk blijven. Mensen die zwaarden smeden. Damocles zal hun voorbeeld zijn. Mensen die alles beter willen weten. Zij zullen Socrates leren kennen. Machtigen die zich onsterfelijk wanen. Zij kunnen door Brutus worden verraden, door massamedia worden verguisd. Parlementen zullen zich over hun lot…

Iedere levensgang kent zijn beperking. De stappen die wij mogen zetten zijn nimmer ideaal. Waar een hart klopt voor het leven; is wat wij willen zien nimmer optimaal. We spreken de taal zoals we die geleerd hebben. Onze woorden krijgen expressie stemhebbend en non-verbaal. Wie wij zijn wordt spoedig duidelijk als wij spreken; in combinatie…

‘A long and winding road to nowhere in particular’ (Zoro Feigl) Dichten is met een klein lampje of zelfs een magere kaarslantaarn De donkere tuin in gaan en zoeken naar Een lang geleden verloren herinnering Zelfs de zaak waarnaar je zoekt is vaag, onklaar Een raadsel, een enigma, een open vraag Misschien een briefje, misschien een liefje…

Vier zwarte paarden voor een zwarte koets Gaan stapvoets richting kleine, witte kerk Weldra staat er een nieuwe marmeren zerk Waarop een lege hoorn des overvloeds Er hangt een wolk van licht boven de grond Waarin het lichaam van de vrouw straks rust De weduwnaar wordt zacht door haar gekust Ze is erbij, een glimlach om haar mond Hij merkt…

in ons huis gezeten met en toch zonder jou sneeuwt het herinneringen in grote en kleine vlokjes die mij omringen als stil of hardop ik praat met jou voel ik weer de warmte van ons verbond dat eens geringd als een warme jas aan jouw hand lopend voortgaand mij mantelt…

Vandaag stel ik een derde kerstdag in Reflectie schrijf ik erboven. Dit initiatief is een nieuw begin van hoop op vrede waar we in geloven Alles wat niet goed was op 1e en 2e kerstdag bezien in mijn spiegel met een glimlach…

ze snijdt het vet aan en verdeelt eenzaamheid over niet gedekte borden omringd door stoffige kandelaars die al even geen kaarsen meer dragen daar het vuur te vroeg gedoofd is al wat rest zijn koude lakens…

er zit een koolmees op het vinkentouw ietwat ongedurig te wachten op zijn kans soms is klein geluk een snavel pindakaas meegepikt uit de pot van het overleven…

Allemachtig wat prachtig als de zonnestralen schijnen en er is geen regen en je zorgen verdwijnen Allemachtig wat prachtig als je gezond mag zijn voor de rest van je leven dat is pas echt fijn Allemachtig wat prachtig dat er samen geleefd kan worden dat we elkaar niet vermoorden helemaal geen gestoorden Allemachtig wat prachtig alle…

Tussen Kerstmis en Nieuwjaar even tijd maken voor elkaar met familie, vrienden en de buren genieten van de feestelijke uren bij een glaasje bubbels en wat hapjes is het tijd voor de leukste pakjes met de beste wensen voor het komend jaar worden de duistere dagen weer zonneklaar!…

Kijk jij even naar dat bultje, het doet zo zeer, dat doe ik, zoals elke keer. Kijk jij even naar m'n oor, is zo lastig geen gehoor dat doe ik wel, wees maar niet bang. Kijk jij even naar m'n teen, er zit iets, een naar ding ik kijk en welnee, er zit niets, de teen ziet een beetje vreemd 'k tik er tegen, de teen klapt opzij, zit gewoon los hangt…

Als een mokerslag komt het bericht: weer iemand aan een hartstilstand gezwicht. eigen leed eerst. Als een bominslag het bericht: George Michael ook waarschijnlijk, aan: een hartprobleem gezwicht. eigen leed eerst. Van de eerste, zul je nooit iets vernemen maar ben je bekend, haal je alle nieuwsitems. alleen ik vind: eigen leed eerst, het…

De zeemeermin slaat haar staart om de benen van de man sleurt hem mee naar de diepte van haar wezen Samen bereiken ze de kern van hun zielen, ver buiten het aardse bestaan…

Ben jij niet mijn steiger mijn aanlegplaats Ben jij niet mijn baken mijn bakenboom Ben jij niet mijn tros mijn bolder Ben jij niet mijn oever mijn wal Ben jij niet mijn rivier mijn stroom Ben jij niet mijn reis mijn vaarbewijs?…

De nachten dat wij waakten en je angst in tederheid probeerden te verjagen, zijn lang voorbij, mijn moeder. De uren die wij telden en telkens weer je hijgend vragen: 'Hoe laat is 't kinderen?', helaas, het komt niet weer. Nu ben jij tijdeloos geworden, en wij, verbijsterd, niet begrijpend, staren naar de klok. En in ons hoofd de…

die geen sporen nalaat, de regels tussen het wit niet met letters vult, het rangeerterrein niet halogeen verlicht, geen richting aan chaos toedicht, het ijzer niet laat glimmen, die taal in brieven verstopt, treinen in hun spoorwegen, reizigers in aankomst en water aan vissen voert, die dag cijfert zich weg, zonder omhaal, wisselt het heden…

Zonder jou zijn de oude plekken niet meer wat ze waren. De kroos, waar jij huisjes op wilde bouwen, is verdwenen. Op het brugje, waar jij zo mooi kunstfoto's maakte, staan nog maar enkele rietpluimen. Ik keek er somber naar en mijn ziel daalde af in het donkere water, waar ik visjes zocht. De honden roken het intense gemis in mij…

Het geluk is overkomelijk. Men plaatst het in een vitrine en gaat aan het werk. Wie ernaar vraagt krijgt het te zien, onder weloverwogen commentaar. Het is gebruikelijk om ’s avonds achterover te zitten en het geluk, zoals dat beschaafd verlicht tentoongesteld staat, te beschouwen. Men stoot de deelgenoot erover aan. Die knikt of zegt heel…

ik weet echt wel wie je bent toch raadselt iedere keer je lach het is de kracht van het moment dat onverwacht lieve vrolijkheid kent in subtiele dingen vinden je ogen kleine herinneringen weven gedachten plezier je mond krult woorden die vorm en kleur geven aan de kleine voorstelling een etalage die tot leven komt in geest…

Zie 'k Holland weer met zijn bestraalde vaarten, Rivieren blankend tussen 't spichtig groen, Waar, in de glorierijke zomernoen Goude' iris, tussen riet en paardestaarten, En 't brede bloemscherm 't daglicht zingen doen, Dan doet er in mijn ziel een zaal'ge klaarte — Zoals de zon stijgt trots uit wolkgevaarten — Der Schoonheid blijde wederkeer…

Geteld zijn ze, de dagen van een jaar Tweeduizendzeventien gaat straks beginnen De tijd bij uitstek om zich te bezinnen Al blijft de toekomst onberekenbaar De lamp blijft branden in de kerstster buiten O als zulk licht terreur zou kunnen stuiten…