Alle inzendingen, jaar 2016, week 6

we komen in onze toekomst aan treden buiten oevers verkennen het land dat zich altijd in vlakte verschool dat zich binnendijks veilig waande voor de bocht in de rivier de stroming houdt voet bij stuk van hoog naar laag beneden wacht de zilte moederzee oneindig gestaag nu we de stal ruiken, horen we de branding ruisen we verlaten…

wanneer de wind zijn adem mengt in een regen van verlangen een zee van sterren de nachtelijke hemel spiegelend overheerst dan laat ik mij dromend meedrijven in de saamhorigheid van een mooie werkelijkheid…

Ergens is dat omslagpunt waarop je kiest voor beige oma-onderbroeken, en je benen niet meer scheert omdat er niemand is die er nog over streelt. Er komt een moment dat je plots langzamer loopt dan de rest, net een pas trager, omdat je tussen de stappen tijd over hebt om vogels te zien vliegen. Ergens halverwege word je ingehaald…

Zachte golven kwamen naar de kant gerold water sprak zacht, fluisterend hier- en daar een huppelend kind wat hard kwam aangehold. 'K liep verder, met de vloedlijn mee soms bukkend voor een schelp het water dreef steeds verder terug ''t werd eb, vanzelf. Donkere wolken kwamen aan een wind stak op best hard beter nu naar de boulevard te…

Hoe kunnen wij nou veilig internetten? Zet malware-scanners driftig aan het werk Check ieder wachtwoord: is het lang en sterk? Maak met XP van Windows korte metten Écht veilig wordt het pas door dit besluit: Zet smartphone, tablet, desk- en laptop uit!…

Ik groet het morgenlicht maar of het zich laat groeten de voeten der voorbijgangers laten zich beter groeten wij moeten zeggen zij ondanks het morgenlicht ik knik ze toe houd moed zeg ik het licht maakt je toch blij ze knikken terug maar ze geloven niet ze gaan voorbij. Het morgenlicht houdt zich nu bezig met de dingen de pasgewassen trams de…

Bij Slikhoeske Koolman kocht ik een doosje bonbons, die ik op een bankje voor de Hema oppeuzelde, terwijl de dichteres Sibylle van Griethuysen mij groette door haar rok op Cancan wijze heen en weer te zwiepen. Op de Vrouwebrug vertelde burgemeester Rika Pot mij, dat ze zeer vereerd was met mijn bezoek aan haar middeleeuwse stad. Ze zag mijn…

dit landschap doseren is de muziek van Edvard Grieg bij mondjesmaat ten gehore brengen als bij donderslag het mystiek aanzwellen van onweer over gindse bergen later in het dal weerom het kristalhelder zwijgen de rust vermenigvuldigd in veelvoud…

we hielden jouw hand vast in de onze kusten jouw koorts we streelden jouw wangen en we lieten onze tranen los in vrije loop je mocht gaan – we wilden het niet – het verdriet was groot toen je ons verliet maar toch zijn we blij voor jou, jouw pijn is weg de koorts gesust, jouw rustige slapen zacht gekust in dankbaarheid, in…

ik heb altijd met gretigheid gereikt naar ultieme schoonheid vond ontroering en extase in de mooiste muziek zag de ziel van een schilder in een schitterend relikwie verdwaalde in de paradijselijke rankheid van een beeldengroep maar schrok ontzettend van oceanen vol met niet afbreekbare troep kan schoonheid nog bestaan als…

boven het luchtige wisselen van woorden en stemmen uit hoorde ik ineens een herkenbaar geluid het lichte trippelen van hakken alsof de lente pril en voorzichtig binnen kwam stappen jij helderde zon zwaaide heel even waarin blikken kruisten en jouw ogen de kou voelden die nog in mijn winter huisde…

het was in een vlinderloze tijd dat een onafzienbare woordenvloed zich vastklonk aan de werkelijkheid en onze wereld vastliep tussen twee traagstromende haperende wateren het was in de tijd dat we te elfder ure de kracht van de zachtheid van de verbeelding vonden het was in deze tijd dat vlinders tussen palmvarens fladderden…

Angst voor vrees Als de angst jou overmeestert Kan dat zeer belastend zijn Veel gepieker en veel zorgen Soms ook vergezeld van pijn Is dat rede voor opgeven? Gooi je ’t bijltje er bij neer? Ga je je niet eens verzetten? Geen repliek en geen verweer? Nou, je geeft je makkelijk over Als je ’t mij vraagt ben je laf Kijk hoe jij daar staat te…

Vlijmscherp weer, deze stunt van Albert Heijn De messenset om mee te kokkerellen Zorgt dat je al je vingers na moet tellen Dus blijkt er nu een grote vraag te zijn Naar pleisters en verband voor deze klanten Zo snijdt het mes bij Appie aan twee kanten.…

We konden ons wel voorbereiden op het moment van overlijden maar niet op hoe het voelt nu jij er niet meer bent Het afscheid was een momentopname maar de leegte die daarna ontstond die diepe afgrond die blijft altijd Ooit waren we samen nu leven we in verschillende lagen van ruimte en tijd fysiek gescheiden maar zielsverbonden…

Gedichten schrijven tegen de kou in paniek brieven sturen, een regel op het strijdbare papier, letters met een stramme hand. Gulzig naar berichten, afwezig bij de ontvangst. Bij gebrek aan voedsel komt het steeds dichterbij. ----------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

De schaamteloosheid van onrecht en onmacht, verminking in de willekeur van plaats en tijd, verbannen door een ruis geplukt uit het heelal het bestaan verveelt zich in mij onwillige weerwil van de zondenval een mensbeeld waarover ik struikel, herhaald in de scheidslijn van de horizon, wordt schrikdraad van het verleden versnipperd…

Hij kent mijn adem Beter dan ik hem zelf Ooit ken Elke onbedoelde Vingerwijzing Pikt hij op - Hij kent mij Zoals hij er is, Zoals ik er ben, Zoals wij er zijn…

Het wordt nu even veel subtieler en door mijn oproepingen, poëtische seance, ook al leeft zij nog, sta ik weer dicht tegen haar aan, terwijl onze zwemkleding druipt van de zee. Haar zwarte badpak lijkt wel de huid van een tedere walvis, waarover ik met mijn handen streel, terwijl zij haar ogen sluit en ik haar mond beroer met mijn onhoudbare…

we kwamen los van de woelige jaren onze volle koppen maakten we leeg we bewerkten de waarheid en lieten dingen weg we keken niet meer onder het grote kleed de meedogenloze tijd penseelde onze poreuze huid we spraken zacht in onze laatste dagen…

die nacht was 't volgens de postkaart begonnen te sneeuwen als motten dansten de vlokken rond de panden om vervolgens zacht op bomen, boerderijen en huizen te landen alsook op struiken en heggen: gelijk een groep spreeuwen een stevige bries kondigde zich voorts vanuit het oosten aan witte sneeuwgordijnen sierden in een oogwenk de bomen waarin…

Ik kreeg een nieuwe heup in Bonn Dat is me goed bevallen Nu moet ik nog naar Wimbledon Dat is voor nieuwe ballen ------------------------------ uit: Olympische Verzen (2008)…

'Ik wou dat ik nooit een gedicht had gezien' Slauerhoff Je zult maar zestien zijn en lelijk. Jij bent het. Maar je wilt dichter worden, melkt de woorden van Rimbaud en Baudelaire en slurpt je moeders soep onder vijandig licht. En 's avonds op je kamer zit je je ouders tegen de vlakte te schrijven, je dicht en heerst in het geniep over…

Nu ook bij ons het “Correspondents´ Dinner” Wat vond u van die twee: “too close to call”? Toch is maar één de beste “overall” Hier volgt de einduitslag: “who is the winner”? De “second best” ja dat moet Eva zijn Maar als “first lady” wint Halina Reijn…

Ze vliegen altijd rond in Callantsoog Een ieder vreest hier hun brutale bek Op bakjes friet, het kind zijn zoete spek Ze schieten graag met scherp, wie houdt het droog Voortdurend op onze hoede voor hun kogels Birdshit! wat moeten we toch met al die vogels?…

Pijn kan een deel van een mens zijn gevoel als een steek in het hart ik kan er niet aan ontwijken toch weet ik zeker hoewel door tranen verward ik over dit leed spreek de schoonheid en kussende tederheid van genezing steeds zal blijken zoals de wind mijn gezicht streelt wanneer ik als een vogel mijn vleugels…

Met het nipje mochito dat ik nam, warmt nu zachtjesaan mijn maag en ik roer afwezigheid in het glas met de blaadjes mint die ik zopas plukte uit de border van mijn plaatsje. Zat ik maar naast je in verlegenheid, met jouw warmte tegen die van mij en af en toe wat oogcontact waaruit meer dan wat dan ook op welke plek iets spreken zou van werkelijkheid…

Soms fluister ik je naam midden in de nacht terwijl ik in bed lig alsof ik je daarmee naderbij kan krijgen dat heb ik ook met Maxima gedaan maar die vertikt Willem te verlaten wat ik een zwaktebot vind ik deed het ook met Carice van Houten maar die geeft geen sjoege vindt zichzelf te mooi en te belangrijk net als Astrid Joosten en…

ALLEEN Alleen, ik heb niets meer. Ik trek her en der wat rond, op zoek naar een huis. Een huis waar ik veilig ben. Eenmaal aangekomen moet ik weer weg. Waar ik heen ga weet ik niet. Maar ik zet door.…

Spiegels in paskamers zijn anders dan bij mij thuis, rimpels die er niet waren, grijnzen me lelijk tegemoet. Zie ik daar een eerste grijze haar, nee dat is niet waar. Ik staar naar een vreemde die ik niet kan zijn, en zij kijkt stoicijns terug, en wacht tot ik verdwijn.…