Alle inzendingen, jaar 2017, week 33

de woorden vonken uit je mond de geest kan amper ademen mokerslagen zet je niet om in honing de chemo druppelt onverstoorbaar door een trage rit naar de dood laat het licht maar branden een engel beweegt hemel noch aarde…

Er is zoveel schoonheid te vinden, maar soms zien we ze niet of lopen verloren omdat we geen vrede vinden in ons hart maar onrust. Er is zoveel schoonheid te vinden maar soms horen we ze niet omdat we zelf teveel praten of woorden herhalen die er al waren. Er is zoveel schoonheid te vinden maar soms voelen we ze niet omdat we te vol zijn…

Luisteren is voor mij niet moeilijk een en al oor zijn voor jou we gaan het bos in om samen te zijn je klemt je teveel vast aan het leven luister niet meer naar die boze trom je komt steeds dichter bij de waarheid hoe meer je er over praat en nadenkt je bent echt wie je denkt dat je bent ik zie al weer die vertrouwde glans in jouw ogen…

Generaals veergoten zonder verpinken het bloed van talloze soldaten. Maar zelf sneuvelden ze niet. Ze stierven pas veel later, in de armen van hun maîtresse, of na een ongelukkige val in de badkamer. Er zijn zelden minder helden dan tijdens een oorlog. Soldaten sneuvelen niet uit heldhaftigheid, ze hebben geen keuze. Wie de oorlog begon,…

Geen droomfinale als apotheose, Maar een die eindigt met een hinkstapsprong. Dit weekend ging voor Usain Bolt de gong, Een afscheid waarvoor hij niet had gekozen. Zijn schitterende ‘loopbaan’ overziend: Dit is niet wat zo ’n topatleet verdient.…

mensen die jij graag ziet die jou liefhebben van piepjong tot stokoud scharen zich vandaag feestend om jou heen van klein tot groot dichtbij of verderaf staan zij even stil bij wie jij bent wat jij doet of laat tel de zegeningen voor en met anderen die jij hen betekent als een kind de sterren die hen ontelbaar weet wacht niet…

Een intense lach bloeit tijdens de dageraad zonder mascara op een fluweel zachte huid gevangen in euforie.…

ik hoor de klok hij snorrelt en tikt doet verder niks kent zijn balans tussen heden en stervend verleden ook wij zoeken evenwicht in een bipolaire wereld waar het leven zich afspeelt tussen twee uitersten dat wat wij zijn in het dagelijks bestaan en dat wat wij willen worden het is lopen op het slappe koord tussen leven…

Het zou fijn zijn om je hoofd een tijdje op slot te kunnen zetten zoals bij een fiets een tijdje weg aan het wandelen bij terugkomen weer fris verder maar wat als de fiets weg blijkt te zijn hoofd geblokkeerd op hol slaat misschien toch liever dat aan-uit-knopje met een pauzestand als hoofdschakelaar…

Er zullen altijd lieden zijn die zichzelf belangrijker vinden dan vrede. Dat zit mensen in het bloed. Het ego primeert. Ze willen koste wat kost in de geschiedboeken belanden, ook al hebben ze er zelf nooit één gelezen.…

Sluit mij in een cel Met getralied venster Uitziend op een blinde muur Sla mijn handen in boeien Sluit mijn voeten in een blok En de deur met vele grendels Gesel mijn lichaam met een stok Maar nooit zal men mijn brein Mijn gevoel en mijn denken Kunnen vangen in een kooi Hoe men ook van mij denkt Mijn mening blijft altijd vrij Want mijn…

'Je bast wordt hoe langer hoe dikker!' (bis) Wanneer je als boom door menig teder kind met zang en armen wordt omringd, moeten je nerven zich beheersen - ooit was jij een zaailing: een sprietje met trillend blad dat opkeek toen z'n moer plezier voor twee had terwijl een bries voorbijging. Die ervaring én je fratsen naast een warme stam…

Het eindeloze strelen proeven hoe jij opwelt tussen mijn lippen in mijn mond een bron, een beek op zoek naar het laagste punt Jij deelt met mij atomen en neutronen bouwen een nieuwe hof scheppen een verloren Eden drinken elkaar, brengen elkaar tot gaan en komen…

Het leven gaat niet altijd over rozen Onze Lieve Heer heeft je immers geen rozentuin beloofd soms moet je vechten gelijk een beest voelt men zich totaal verdoofd innerlijke moed vraagt dan om mentale kracht die jou geest niet breken kan ervaar dan dat er in de krochten van je ziel een onoverwinnelijke zomer bloeit met geurende rozen in…

als het gemis mij huilen doet is het de heugenis aan jou die mij weer lachen laat opdat weer het leven mij pleziert…

Ik weet niet of ik je kan en mag vergelijken met een vlinder Ik voel enige schroom,hinder we zijn...... al zolang getrouwd Vlinders? alleen bij feest en feestjes nog in onze buik En de vlinder vlindert van struik naar struik van bloem naar bloem Van kelk naar kelk welk? is 'm om het even 't interesseert 'm geen zier…

Bid en werk. Een leven als een kerk. Een leven met contemplatie. Een leven met een lach zonder die behoefte aan enige sensatie. Een leven dat gaat voor het hogere goed. Een leven voor de Schepper die ons dagelijks leven doet. Een leven van het meelijden met het brood des levens. Een leven dat ons vanuit dat meelijden een zinvol bestaan…

Rivierenland Maas-Waal Kroegen, veel nat Gerstenat en anders In de week van de dorpen één vrije vijf werkdagen één zondag Met voor laatste dag, drie kerken en zeker de kroeg voor vijf volle dagen in een week gelegd Die vijf van zeven die vijf dus en één plus één Twee vrij en drie kerken en zingen Zeer zeker en beslist met dus…

waar mijn pad altijd begaanbaar was scherpen nu keien de rest is spiegelglad sporen van mijn lange leven zijn verdwenen angst bepaalt de stap dikke mist omringt mij met stilte het diffuse licht maakt iedere richting ongewis ik mis je hand de compromissen die wij altijd sloten als we weer waren gestrand zonder schaduw zal…

Het smoezenboek van Schippers en Van Dam: 'Hoe hadden wij nu eerder kunnen weten Dat je een fipronil ei niet moet eten Of hoe dat spul toch in die kippen kwam En boeren die failliet gaan? Ja..ach get Maar rekent u NIET op dit kabinet.'…

Soms vraag je me af hoe graag ik je zie, dan sta ik daar met een mond vol tanden en slechts één hart dat ik niet eens tonen kan en wat heb ik aan cijfers en getallen zelfs "oneindig" is te vaag en te makkelijk. Hoe graag ik je zie, een goeie vraag, maar hoe tel ik de vlinders in mijn buik de wolken in mijn zevende hemel hoeveel sneller slaat…

“Wees welkom” zegt God de Heer “Kom maar tot mij, mijn kind Jij bent door mij bemind Mijn liefde keert steeds weer”. “Wees welkom, ik wacht op jou Ik zal altijd voor je zorgen Vandaag en elke morgen Blijf maar rekenen op mijn trouw”. “Wees welkom, wacht langer niet Ik spreid mijn handen om je heen En ik laat je nooit meer alleen Zal…

Dode meisjes, drijvend op het verlaten bergmeer alle tederheid gezonken in bodemslijk verklonken, doodse stilte die neigt naar mistig hartzeer. Wat mis ik de zachte streling van de jeugd, onbezonnen schoonheid ver weg van iedere droefheid, lichte dagen en nachten in volle vreugd. Liefste er rest me slechts één baken laat me in uw liefde…

ogen zien verward vreemd gevoel tot in het hart angst is zo apart…

wanneer in het duister mijn tranen treuren dringen de herinneringen van de momenten samen als zonnestraaltjes daar doorheen…

Een tuin vol licht en kleuren bloemen vogels en veel meer heldere beken rozengeuren overal vlinders bont en teer zachte bries tussen hoge bomen melodieën uit vele vogelkelen schaduw om tot rust te komen engelen die op harpen spelen maar bovenal een zacht geluid als wind dat met bladeren speelt en klinkt als lieflijk stemgeluid dat diep…

Vrij en verdraagzaam zijn; een mens blijft hopen dat die zo met zijn medemens verbonden kan zijn. Twee niet vanzelfsprekende verworvenheden, die een mens menselijk doen zijn waar een leven niet altijd in het gelijk behoeft te treden. Vrijheid en verdraagzaamheid staan niet altijd als synoniemen naast elkaar. Vrijheid leidt niet altijd…

Het licht dat troostend straalt, door gebrandschilderde ramen. Het licht dat troostend valt, op een eikenhouten kist. Een kist waarin een voltooid leven, zijn laatste rustplaats vindt. Het evangelie van het brekend licht, dat ons een groot geheim laat zien. Hoe de dood zichzelf verjongt. Verterend in een hemels vuur. Vergaand in moeder aarde…

65 word je zo maar Je moet er weinig voor doen en nog minder voor laten Over het leven daarna wil ik even met je praten Blijf ademen, adem bewust Controleer of je hart klopt en wees gerust als je niets meer hoort of voelt omdat je - onbedoeld - niet meer bent waar je denkt te zijn Het is anders, maar oh wat is het er fijn met rijkelijk…

(voor Abys) Hoe kan ik jouw eenzaamheid verzachten? Waar kan ik jouw lijden dumpen? Ben je waar ik denk dat je bent? Je schrijft me diep in de nacht, dat je amper overeind blijft staan, dat de demonen je alsmaar blijven kwellen. Ik probeer je met man en macht woorden van troost te bieden, maar lieve schat, ik ben Superman toch niet!…