Alle inzendingen, jaar 2017, week 4

soms durfden we maar nooit alleen met luid bonzend hart langs luchtig geklede dames in schaars rood licht... van levensgroot bloot schrokken wij ons dood…

muren van baksteen leem of gewapend beton ze brengen ons tot stilstand we worden gescheiden de muren om ons heen scheiden mij van jou muren breken wereldse verhalen af voor treurige aftochten zonder kleur koppen door muren vervangen kansen door pijnlijke twijfels ruggen tegen de muur verlammen lijven om liefdevol aan te…

Ik praatte met haar over leven Over koetjes en kalfjes die vallen en opstaan Ik zei niemand is perfect Ze schudde haar kledij van zich af en ik besefte dat ik nog veel te leren had…

je was hier in een parallelle wereld naast de bodem van het wolkendek diende er je schoenen aan, waarmee voetstappen achterlieten, ontweken naar een onbedorven gedachte als intens bestaan naast deze plek een versteende voorstelling van vluchtbaar steen, schemer, samen in iets dat steeds meer achterblijft bij steeds langduriger verder…

ik heb de banden doorgeknipt zo is er geen verleden het brak mijn weten en mijn zijn gaf mij angst en gaf mij pijn gaf slechte raad en geen vergiffenis regeerde heel mijn leven nu ben ik los zie mijn vrijheid zie mijn geest ik ben niet meer wat is geweest…

Soms weet ik niet wat ik wil Maar ik word dan niet stil Ik ga juist ondernemen Noem het lenen Noem zoals jij het zou willen Ik Ga geen tijd meer verspillen…

zoals de meeuw zweeft op heuvels van thermiek, hoog-laag een vleugeldans, abseilen naar beneden waar een zee vol zilte dromen wenkt gestage golven weemoed brengt al naar gelang het tij een zilveren vis juicht in zijn sprong boven het water waar hij vonken schiet en later terug in zee neemt hij de meeuw, de heuvels en de dromen met…

't.Liefst ga ik zitten met mijn droomknop aan, onbeperkt fantaseren, maak van alles mee, hoef niet eens op te staan. Kan zo rust scheppen in mijn onrustig brein, duik in een eigen wereld, waar ik altijd gelukkig zal zijn. Alleen zijn is wat ik heel vaak wil, maar door dat veel te zijn, wordt het rond mij heen erg stil. Alleen willen…

ik heb veel los gelaten gelukkig kon het me toen niet meer raken ladderde wat voorzichtig naar maatschappelijke hoogte zonder ellebooggebruik pas in hogere regionen werd een netwerk vereist om op de juiste plaats te komen mijn ambitie is abrupt gestopt door een corrupte top in volslagen egotripperij ben afgehaakt in bezinning…

Mark Rutte gaat geregeld naar De Wallen En Geert is op een afwerkplek gespot Kees van der Staaij is stiekem los van god Marianne Thieme zet soms muizenvallen “Smerige leugens”, wilt u mij verwijten? Welnee...het zijn alternatieve feiten!…

Storm en raas, ô Westenwind! Dagen, nachten lang; Pak uw zwaarste wolken samen, Bulder langs de rammelende ramen, Huil door schouw en gang; Mij en ’t uitverkoren kind Kozende aan mijn zij De' arm deren niet uw ongestuime vlagen — Veilig schuilen wij. Turend hoe de vlam zich windt, Snorrend opwaart schiet, Knettert in een vlucht van vonken…

de strakke horizon leunt zwaar op nieuwe beelddragers hier telt het zuiden in schokdempers fijnstof een haperend rolluik hier telt het zuiden iets te grof afgesteld mijn hele cruiseschip draait om je as -------------------------------- uit: 'Rouw met diertjes', 2013.…

ma en pa heb toen niet geweten dat ik bij dat overbekend restaurant plofkip zat te eten oh wat leuk zeg het kindermenu een cadeautje erbij met een lachend gezicht dat alleen al maakt toch ieder kind blij kippen gemarteld gekweld opdienen een smakeloze nepperij het is gedichtendag en dit mensen nog even dank aan…

aan alle Nederlanders schrijft Mark Rutte in een open brief mag ik dit land dan eventjes onderstutten, vraag ik u lief want we gaan ten onder in een groeiend ongemak Want Nederland biedt aan de Nederlanders geen veilig onderdak Mark zegt dat de mensen zich a-socialer gedragen Tja, als je bij de voedselbank loopt heb je wel een reden tot klagen…

Trots staan de prijzen van het leven uitgestald. In diploma's, medailles en bekers worden hoogtepunten uit een leven met een memorabel gouden randje omvangen. Die zijden strik om die foto's uit de verleden tijd, die veel vertellen over de successen die behaald werden op grond van de gestelde doelen en gevoelde belangen. Trots ben je…

normaal gedrag wie het vraagt zal moeten velen dat dat erkenning vraagt van het verschil van mens tot mens dat anders zijn ons van nature normaal gegeven is normaal gedrag wie het vraagt zal dat eerst krijgen als onvoorwaardelijk aan ieders anders zijn zijn capitulatie is opdat jij en ik uniek en onvergelijkelijk onszelf kunnen zijn…

Niet gehaald, de slijtage slag was voor niets weg niet gered, alle hulp ten spijt heen niet gewonnen de te zware strijd stil geloof is weg, net als jij, waarom? Waarom? WAAROM?…

Vriendschap zo mooi zo puur zo rotsvast, gelijk een stenen muur terugvallen, jawel op jou domweg omdat het hoort, vriendschap, zo mooi zo puur als chocolade zo intens zoet toch heb ik nou nog nooit een witte- chocolade-vriend ontmoet!…

Ik Frons En denk Over deze tijd Over het waarom Over de kinderen van het nu Ze zijn de engelen Zoals die op het oude schilderij Zij leren ons De wereld dat zijn wij We zijn een kring In het water Denk over Is er voor een kind nog een later Of is er voor een kind alleen het nu Dromen Als ballonnen Kinderen zijn zonnen Kinderen geven…

Deelder Jinek, een ongelijke strijd en wat weer aangeeft dat al die goedbedoelde afwisseling met zogenaamde interessante mensen zo afbreuk doet aan de kwaliteit van binnen en van buiten van Mevrouw Eva Jinek Deelder veegt de vloer aan is onder invloed van zijn dagelijkse heroine maar nu met een schepje er bovenop want beduust is ie voor…

in overgave hechten de wortels zich aan de muur de blaadjes houden als dakpannetjes het stenen bouwsel droog twee muskaatvinkjes maken een nest van groene blaadjes een goudvink knipt een blad bij het steeltje af in verbondenheid onvervangbaar voor elkaar…

-game is over- een tennisbaan in verval het onkruid hoog en gravel haast verdwenen als een veteraan op laatste benen maar tennisbanen moeten leven kreunen onder slagen met ballen die om opslag vragen want een baan zó ongelegen daar kan ik niet goed tegen…

Grommend geeft hij Commando's Binnensmonds klinken Klanken koeterwaals Uit de verweerde keel Uit de verweerde mond Hij raaskalt maar door Niemand die het verstaat En in al dat geraas Was er geen hond Die het verstond…

sterren schijnen in de nacht in slaap valt iedereen eindelijk vind ik de rust en ruimte om me heen kruipend gaat de tijd voorbij straks komt het ochtendlicht stilzwijgend geniet ik nog en schrijf een klein gedicht mijn gedachten worden kalm een vogel fluit zijn lied als bij 't eerste wegverkeer de zon mij slapen ziet…

een vrouw op de trein wou iedereen hun aandacht ze zong en bracht gein op een schitterend refrein haar gesprekken zinloos veel woorden banaal haar Nederlands foutloos haar gedachten loyaal hij zag ze iets anders die vrouw amicaal hij kikte en hunkerde zij verzon het verhaal!…

Ons denkraam is de maat, waarmee wij meten waar het om gaat, als wij iets lezen of iets horen, waar wij van genieten of ons aan storen. Het vermogen open te staan, voor wat in een ander's hoofd om kan gaan, brengt vaak de juiste woorden naar je mond, maakt de scherpe kantjes rond. Gooi de ramen open in je hoofd, verruim je blik waar je…

’k Noem mijn huis, vol huwlijkszegen, Kinderliefde en moedermin, Somtijds lachend: Welgelegen; Maar die scherts heeft droeve zin. „Welgelegen? woont gij buiten? Of is ’t uitzicht dan zo schoon Op uw stadje, door de ruiten?” – Neen: doch weet ge wáár ik woon? Vlak bij ’t kerkhof! Al de doden Moeten steeds mijn huis voorbij En…

ik ben in het walhalla geweest van mijn eigen god een ruimte waar mensen spiegelden maar niet wat ik zocht zij keken wij spraken in nemen en geven ontsnapten we aan het leven voor even buiten ruimte en tijd een snelle vlucht in vrijheid maar bij het landen voelde ik weer de pijn van altijd gebonden zijn ik zag ze gaan na…

Het moet welhaast een wereldwonder zijn Dat niemand bij het schaatsen is verdronken. Want ijs kan onweerstaanbaar liggen lonken, Maar zit na één nacht vorst vaak vol venijn. Derhalve vroegen alle schaatsfanaten: “Houdt u ons op het ijs goed in de gaten?”…

we smeten je papierwinkel de afvalcontainer in je hele hebben en houwen (aanmaningen, afschriften, herinneringen) vloog als een cluster dartelende vlinders een onbestemde toekomst tegemoet opgetogen bijna dat het zware soms zo licht kan zijn net als die dakpan toen die ik van boven zag komen, in vertraging haast vriendelijk naar me zigzaggend…