Alle inzendingen, jaar 2017, week 44

We hangen Nederland haar vlag, in `s lands vergaderzaal. Dat werd ook wel de hoogste tijd, want het leek er maar kaal. En of die vlag zal wapperen, of hangt er slap bij slechts. Voorzeker zal hij dat gaan doen, door wind van links of rechts.…

ik heb nog restafval waar ik vanaf wil er zijn nog puntjes zonder i nog paaltjes zonder parkeerschade tijdelijke voorzieningen, gewoon, voor het geval ik moet empoweren er is haast mee, er zijn plannen om uit te rollen, planten te bewateren, een maaltijd te verteren voortgang te bewaken, het teamproces, goals en objectives een liefde…

O God, ik heb de geur der vlieren om me henen, en mijn hart - God, gij kent zijn lijden, en Ge weet hoe vaak het, schoon gelate', in pijn zijn dagen leed -, is als een appel-boom, met pralend licht omschenen, die blij zijn branken breidt, waar roze en blank verenen hun perel-kleuren in 't teer weemlend bloemen-kleed... Zo is mijn vrucht-zwaar…

ik zou je zo een orkest willen geven waarin alle bloemen hun kleuren en geuren in muziek uit kunnen leven een dirigent die ook de kleinste orchideeën kent ze laat wiegen in de bomen van hun dromen kom mee naar de bloemenzee dans in het gras want de voorstelling begint pas als de zon er is zij opent hun harten in de eerste zucht…

De rakkers Roemer Asscher en ook Klaver zijn heel erg boos dat 1 punt 4 miljard vertrekt naar ’t buitenland. Het blijft apart, ‘t inheemse paard verdient maar krijgt geen haver De komende vier jaar zien wij beslist heel vaak drie bokken op de haverkist.…

Er was veel rommel op de brug te zien. Ik zag onder de brug. Naar alle zijden leek zich vuile troep daar te verspreiden. De lucht was zurig. Een minuut of tien dat ik daar stond, in 't gas, mijn kleren stonken, mijn neus toonde verwantschap met wit krijt laat mij daar midden in de smerigheid een knal vernemen dat mijn oren klonken. Asjemenou…

De vier seizoenen Vloeien Elk jaar Als grote waaiers In elkaar over ik tover er zijn bloemen die bloeien een zon die schijnt De wind die huilt In de storm de bladeren Die ongezien Vallen Op de aarde De dieren Die blijven op de weide op het ijs De verstilling De dagen grijs lang of kort De mist De regen Het doet ons Snel Of…

de mensheid moet boven de aarde uitstijgen zo sprak Socrates voorbij de top van de atmosfeer en verder nog alleen dan kunnen we de wereld begrijpen ik weet dat ik niets weet zei hij het zijn de verre echo's van wijze oude doch nooit vervlogen woorden…

tijger Tim is zenuwachtig want vandaag gaat hij op reis met het vliegtuig naar Timboektoe naar zijn ouders ver van huis alle vriendjes komen kijken als hij naar het vliegveld rijdt langs de weg zwaaien zij met vlaggen en wensen hem zingend goede reis tijger Tim kijkt door het raam naar buiten telt de wolken, ziet de zee likt zijn vacht…

Hoe mooi kan het leven zijn maar zo tegenstrijdig net zo goed het zit mee of het zit tegen je ziet wel hoe je het in je leven doet Eigen schuld of pure pech wie zal het zeggen soms lijkt het wel of je alles uit moet leggen De een is de ander niet hoe kijk je er tegen aan en hoe ga je er mee om heeft het een bestaan Toch zit jezelf…

een modern gedicht schrijven gaat me niet lukken om zo'n vers te verwoorden dien je de taal van de straat machtig te zijn je te buiten gaan aan schuttingtaal maar juist daaraan heb ik een broertje dood…

(over dingen die voorbij gaan) als ik in opperste verwondering over het vlonder van Smögengsbryggen loop verwacht ik elk moment achter een volgende bocht vissers in Volendams kostuum die op een bankje verhalen over een wonderbaarlijke vangst…

een tijd waar dagen stilte dragen op een serene rustplaats waar familiebanden liggen verwantschap die immer bindt witte bloemen tooien graven lampjes branden, kaarsjes flakkeren in de wind gefluisterd worden in steen gegrifte namen van geliefden die in gedachten vaak voorbij kwamen gedenken wij hen heden met Allerzielen in Requiem…

er komt een maand van stilte aan het is raar om dan voor even te vergeten dat het soms pijn doet, het koud te hebben wanneer er geen antwoord komt ik draag het voor een tijdje mee trek door straten waar men heeft gehuild jarenlang bloemen liggen open, de bomen, roerloos zwart murmelen over reizigers en een tollenaar ik kan niet,…

Soms denk ik neen heel vaak denk ik ze heeft voor niets geleefd Conny Stuart met haar credo: “Zeur niet” want wat zeuren mensen toch wat zeiken mensen toch Is er geen deur in de buurt om keihard dicht te slaan zo hard dat het servies bij de buren rinkelt Soms denk ik neen heel vaak denk ik Hij heeft voor niets geleefd Jezus Christus…

Dank U wel HEER Voor gewas en arbeid, van dit jaar Voor het dagelijks brood ons gegeven Voor de goede dingen in ons leven Voor aardappelen, en alle etenswaar. Dank U wel HEER Dat de oogst weer overvloedig was Bieten, granen, groenten en ook fruit We kunnen weer een heel jaar vooruit Het komt zowel mens als dier van pas. Dank U wel HEER…

Ik kijk vandaag door het venster naar gisteren wat acteerde en wat was oprecht, soms verzwelgt immers een gewone dag de tijden kolkt leven plots als grote golven over stranden zie je overal verwoestingen en as aan de kusten. Gedachten van hun die waren en zelfs levenswerken kunnen zo uitgestrooid in oneindige diepten verdwijnen. Vervolgens…

als een trekvogel reist mijn ziel naar andere oorden ik wil de betovering proeven van het ongeschonden zuiver pootje badend als een uiver niets méér te hoeven dan vissen vangen in een bron o god, als dat eens kon.…

Talloze keren heb ik op je heen en weer gefietst, gelopen en in mijn dromen bewogen. Vele malen dacht ik in de sloot te geraken, maar niets van dat, ik liet de leedvermakers allemaal balen. Met mijn heldere ogen heb ik iedere centimeter van jou lief, omdat je getuige was van de dierbaarste momenten uit mijn leven, de wasserette zit er nog…

nog is het glas niet gebroken maar de breuk spiraalt grillig omhoog jij hebt kunst uit je mond doen ontvlammen in vorm veelkleurig neergezet het groeiproces bleek te gespannen toen is de kiem voor een barst al gelegd we keken en beefden hoorden het scherpe geluid van verscherven hoog boven ons uit de top was gelukkig onbeschadigd…

En de zwarte kraai kwam van over de zeven bergen gevlogen en bracht een brief in z'n bek: een zwarte omslag met een zwart kaartje er in waarop in witte letters het woord 'zwart'. Zo donker is de nacht van de dood en zo wit is onze schrik. ---------------------------------- Uit: 'De gedichten', 1998.…

Ik lees dat ergens een verpleeghuis is Waar men het manvolk manueel bevredigt. De ballen worden wekelijks geledigd, Om daar te zijn is een belevenis. En plots wordt dan "Meer handen aan het bed" In een heel ander perspectief gezet.…

de met klassiek geëtaleerde klanken tonen mij het beeld van waanzin die ik met liefde draag in het exotisch erbarmen waarmee mijn brein is gevuld het rolgordijn halfstok gestreken markeert het duister zoals zij het had bedoeld, ze schermt me af voor de vernedering van de komende nacht die als een schuifelende sopraan mij de valsheid van…

Zijwaartse spoken triple de horror het knarst en het barst en kijk, daar komt de schedelboor soms zijn er demonen duistere monsters in de nacht ze schreeuwen en gillen keihard krijsen in m'n kop en bij het harde koude daglicht ook, het houdt niet op waanzin en dood is overal de stank van verrotting kranke zinnen, en verval laat…

Mijn brief je zult 'm niet ontvangen Bol staat ie van verlangen naar jou... daar ver van huis en haard van eigen sponde waarin liefde een zich herhalend spel van lijf en leden Je woonadres heb ik -als de pest-gemeden nu pás zag ik dat je was verhuisd.…

geluk is vluchtig als het tuiltje bloemen dat je destijds plukte in de berm langs de weg naar Bornerbroek…

omdat ik mijn dromen niet onder woorden kan brengen wil ik mijn woorden in dromen onder brengen maar dan worden het dagdromen en dat doe je met open ogen terwijl je niets ziet van dat wat er zoal aan je voorbij gaat er ontstaat een verhaal dat met jouw woorden aan de haal gaat en je laat het gebeuren het zijn immers jouw woorden…

Niets ernstigs is goed nieuws maar dat kan ook betekenen dat er niets aan te doen is en dat is natuurlijk wel weer een klap waar je op kan rekenen Een onderzoek is tussen hoop en vrees sluit je je ogen er voor dan komt het als een dief in de nacht en heb je dat helemaal niet verwacht De pijn voel je al pijn is er dag en nacht moet je…

Exceptionele manuele transfiguratie pseudo-mentale herijkingsmechanica affreus nefarieuze neuzelarij en kleine zwarte balletjes maar geen pingpongtafel, edoch klossende ossen hunner harige staarten dobberen statig gestaag door de straat van Gazpacho hartig gegarneerde quiche van artisjokken dromerig zo romig werd het dessert elk een kelk dromedariskarnemelk…

Maar éénmaal per jaar spelen we het klaar, om aan onze dierbaren te denken, hen wat aandacht te schenken. We gaan een pot bloemen neerpoten, van velen blijven de harten gesloten. Het is een routine geworden die akelige prijzen van chrysanten op borden. Dat aanvaarden… kan ik niet, niemand die mijn …verdriet ziet. Dagelijks draag ik mijn…