Alle inzendingen, jaar 2017, week 6

wederom zijn woorden mij ontschoten, gisteren nog fietsten ze mij voorbij in grote getale nu blijft het ijzingwekkend stil daar een oprecht gesprek al langere tijd niet meer gevoerd werd was het desinteresse of bleek de winter niet koud genoeg voor een warme chocola…

Neen van der Laan ik hoef niet te huilen ik ben wel geschrokken leef heel erg met u mee ook met uw vrouw en kinderen maar ik hoef niet te huilen want waar hoop is is leven en die hoop verenigt ons allen ons allen als Amsterdammers en allen die Amsterdam lief hebben u lief hebben, u ontzettend liefhebben u blijft in ons midden als…

Waar mensen met elkaar praten; vallen af en toe zware woorden zijn meningen verdeeld worden gevoelens uitgesproken kunnen er tranen gaan vloeien. Proberen we te begrijpen omarmen we wat we hebben willen we geven en nemen weten we dat er verschillen zijn. Trachten we er het beste van te maken leven we ons leven zijn we in staat om; niet…

Och, die verkiezingsstrijd Stoere politici? Valse beloftes Ze wenden hun roer Veel meer verhelderen Lodderoogstrelende Fotomontages, ja Dít is pas stoer! © Inge Boulonois…

Vaak voel ik een aanwezigheid, terwijl niemand is verschenen. Wanneer ik droom. Wie droomt? Het is alsof ik een geweten heb, zonder dat ik dat weet of wist. Iets of iemand spreekt in mij, vaak wisselen we van gedachten, maar niemand spreekt of sprak. Steeds vaker neem ik besluiten, die ik onmogelijk zelf kan nemen, alsof een stille stem…

De "Toren" is ingelijfd een hek rondom en dat blijft. Laat Trump maar niet horen dat die Fransen zo hoog scoren met een terroristen-hek rond die Eiffel-Toren. Nu Trump zijn hek nog rond de Mexicanen als het kan. Dan is het hek pas echt van de Dam.…

het was begonnen met kleine nuanceverschillen vreemde accenten kleurden de taal wat vroeger normaal was is nu niet meer het leidend verhaal het gesprek blijft verstoken van expressief sturende ogen lichaamstaal is al tijden geminiseerd onderwijs heeft het hoofd gebogen achterstand wordt niet gecorrigeerd nog resten er wat platitudes allen…

Daar is een lied dat 'k zingen moet - O de avondzon op 't lentegras! - Eer de onontkoombre dood voorgoed Mijn stille lippen vult met as. Wel leende ik nachten lang als knaap Mijn hoofd aan de gesterde wand Totdat het bloed zong in mijn slaap Als de echo van een hemels land... Wel droeg ik rijper vreugd en smart Tot waar aan zoom…

Na vijf uur wil ik rust en geen gezeur Mijn baas moet mij niet langer lastig vallen Quality time willen we met zijn allen Want anders raken we uit ons humeur De telefoon...zo laat...wie kan dat zijn Als het niet waar is...Asscher aan de lijn…

Nu iedereen met me meekijkt kan ik eindelijk beginnen te groeien naar de markt. Ze weten allemaal waar ik mee bezig ben en vinden het niks: de tijd dat de postbode de arme burger achternazat, de tijd dat de goede postbode symbool stond voor de dood, hebben we toegestaan te transformeren tot de nadagen van een hippe planeet. Ik hoef mijzelf…

Hoor de wind die jaagt over de vaart en vogels, struiken noch bomen spaart. De elzen houden zich nog kras en vechten om hun bladerjas. En zittend voor het beslagen raam, op schoot twee warme katten, kan ik, beroesd door jouw parfum, de winter nog niet vatten.…

Te weinig zegels, ik heb net geteld En zondag is de actie afgelopen Ik moet met nog meer tassen krom gaan lopen En ook weer bijbetalen, voor geen geld! Je raakt als klant gewoonweg overspannen En Appie is allang onder de pannen.…

Het werd je gegeven groot mysterie van het "zijn" Wat is Dood net zo groot als het geheim van Leven Is het loslaten van het aardse iets wat je niet kent Ben je pas écht dood wanneer je vergeten bent ..........…

je een koning wanen zomaar een dag door de straten wandelen met de ogen van het kind dat je was en plotseling ook weer bent alles omarmend en bewonderend in volkomen onschuld alleen te zijn in de wereld om je heen de schatten oprapend van de straten je laten spiegelen in het water van de gracht omlijst door reflecterende neonletters…

Terwijl hij haar zachtjes penetreerde, keek hij haar doordringend aan. ‘Wat ben je toch innemend, en ook je lichaam kan veel aan!’ ‘Misschien klinkt dit wat ongerijmd, ja zelfs een beetje ongericht, maar voor mij is één ding zeker: je bent zojuist door mij gedicht!’…

Nog nooit had ik zo'n verhaal gehoord mij tot op het bot rakend. Urenlang zat ze daar zwijgend voor zich uit te staren. Steeds verdwaalde ze verder alsmaar eerlijker, echter en oprechter. Haar lichaamstaal was een wiegend zwijgen intens tastend in de lucht als gebroken twijgen. Wat voorbij waaide ont-roerde, raakte uren en dagen lang…

Ieder mens heeft zijn kwaliteiten. Benut die naar het talent dat aan deze gegeven is. Dus als het leven vol loopt met verwijten is het tijd voor die proeve van die exceptionele verheugenis. Het verheugen om die bekwame zielen. Die iets kunnen toevoegen als de omgeving erom vraagt. Is het geluk dat een ieder uniek maakt. Is die glimlach die…

de schaduw van gespreide vleugels komt dreigend op haar af haar blik en lijf verstarren dan vlucht ze weg van 't raam tevreden strijkt hij in de dakgoot neer niet elke vogel schrikt van groene ogen…

afstand nemen dat wil zeggen een stapje terug doen om vervolgens tegen de zon in de horizon waar te nemen met half dichtgeknepen ogen zie ik tussen mijn wimpers door een bewogen lijn die loopt van rechts naar links en andersom... deze verte benaderen het gaat me niet lukken dus troostdroom ik mezelf met verre horizonten en de geur…

Ach, help mij toch voordat ik breek Hij noemt mijn zorgen hersenspinsels Mijn duisternis en angst verzinsels Hij maakt me met zijn taal van streek Hij hekelt woorden, pleit voor daden Zegt tot een hinkepoot, kom, ren Ik ben een vleesgeworden pen Gevuld met bloed en vloei balladen Ik hoor hem aan, maar kan niet meer De zieke, diep in mij…

Hij mocht op verlof, met een bandje om zijn enkel, niet zo raar, echter dat bandje belette hem niet, dingen uit te halen, heel naar! Overvallen en bovendien, de bajes weer in met een wapen of tien. Waarvoor men hem dat bandje liet dragen tja dat moet je MIJ niet vragen, want: Garantie met een bandje reikt slechts tot de deur!…

O ja, NU weet ik wat het is, heb al dagen pijn, in een lichaamsdeel wat ik noodgedwongen mis! Door kanker een borst in 't ziekenhuis moeten laten, op zich nog niet zo'n ramp wat minder grappig is, de pijn, want: dankzij het gemis, weet ik nu: wat fantoompijn is!…

ik kijk door mijn raam dubbelglas in een vierhoek daarachter een kwart van steen en buren met een eigen boek de rest is grijs als de winter met kale takken als decor mijn blik is flinterdun vernauwd een vangnet waar ik me niet aan stoor met een haast afgebakend gevoel dat traagheid boekt en het heden vertrouwt…

Hij was zo goed, snel en speciaal, echt waar! De vedettes van toen weten het nog goed! Vele mensen kwamen kijken, een hele stoet! Helaas is het nooit gefilmd, dat is best wel gaar...…

Alsof zij het kleine meisje is die de teerlingen werpt in een rokershol vol gokkende en keurige heren Alsof zij dat zou kunnen Jullie kennen haar niet Alsof zij het kleine meisje is die de waarheid geweld zou aandoen en de leugen decoreert met een glimlach Alsof zij dat zou kunnen Jullie kennen haar niet Alsof zij het kleine…

Mijn heup is van titanium Mijn knie van roestvrij staal Ik adem met een donorlong Mijn kop is al jaren kaal. Mijn hart klopt met een kunststof klep In mijn kransader zit een stent Mijn kunstgebit zit met drukkers vast Ach ja alles went. Voor controle moet ik naar de huisarts toe Maar die gaat met pensioen Er wordt nu 3D een nieuwe arts…

winterse beelden inééngedoken reigers trotseren de kou…

Talrijke drankjes bezorgen nú hen een feest mórgen een kater…

(voor Roelienke) Eens verscheen jij als een prerafaëlitische prinses vanuit het verstikkende duister naar voren, waardoor ik jouw talloze geheimenissen en occulte wijsheden als de mij zo geliefde Chardonay-wijnen inhaleerde. Jouw pure schoonheid genaakte de ziel van de Godin. Je lag met mijn jongste broer te badderen op de eerste etage…

Gehoorzaam de wesp en zijn angel: zet zoetigheid op tafel Geliefkoosde dranken Onder de linden is het goed toeven, kleverig met een wesp op je glas De wet van de wesp is ouder dan wielen hard als gesloten water in de winter Tot prinsjesdag, in september leven de wespen, daarna gaan zij op reces en sterven een voor een ---------…