We noemen hem de blauwe reiger
Maar aan het water oogt hij grijs
In zijn stofjas: een erkend zwijger
Zijn roep is niet meer dan gekrijs.
Hij houdt zo van die stille waters
Hun diepe gronden en wat er leeft
Onder het oppervlak, de praters
Daarboven negeert hij beleefd.
Zintuigen gericht op ’t kleinste teken
reageert hij als het water zich…
We liepen langs het water samen
De stenen nog gelijk als in de jaren
Dat we met veel meer jongens waren
We wisten nog van allemaal de namen.
Hoe velen zijn er al van ons gegaan
Mannen die we kenden in hun jeugd
We groeiden allen op in eer en deugd
Hebben onze opvoeding gestand gedaan.
Wat werd er waar van al die dromen
Waar we over spraken…
Had ik beter toen geluisterd
naar wat je nooit hebt gezegd
doch van binnen hebt gefluisterd
was de brug misschien gelegd.
Had ik beter toen gekeken
naar wat je nooit hebt getoond
had ik misschien wel begrepen
wie er in jou heeft gewoond
Maar nu dat is uitgebleven
bleef je voor me wie je was
een altijd vertrouwde vreemde
bij wie ik…
Ik droomde met mijn ogen open
dat je daar weer voor me stond
en net als toen we gingen lopen
keek ik met liefde naar je mond.
Alsof je wist wat er ging komen
bleef je heftig aan het woord
wees mij op natuur, de bomen
die daar stonden onverstoord.
Toen je zag dat het zo laat was
waarheid aan het licht gekomen
wist je ook dat ik in je ogen…
Twee ogen die stralen
een mond die verleidt
door mooie verhalen
da’s mijn kleine meid.
We gaan samen lopen
de straat die is warm
misschien ijsjes kopen
ze trekt aan mijn arm.
Twee ogen vol zorgen
haar geest levert strijd
hoe moet dat morgen
zegt mijn grote meid?
Zullen we gaan lopen
een ijsje gaan kopen?…
Ik ben mijn meisje kwijt
ze wil me niet meer zien
als ik zeg dat het me spijt
komt ze terug misschien?
Ik ben mijn meisje kwijt
door iets dat ik liet gaan
toen kreeg ik het verwijt
dat ik haar niet zag staan.
Ik ben mijn meisje kwijt
kan alleen maar hopen
dat ik na verloop van tijd
de band weer kan knopen
nu is harde werkelijkheid…
Gesproken, echt, hebben we nooit
met elkaar dat was niet gegeven
mijn jeugd is daardoor onvoltooid
verleden tijd voor mij gebleven.
Voltooid wordt die ook nooit meer
met mijn jeugd voorbij, mijn vader
heengegaan, hij komt me hoezeer
ik zou willen ook niet meer nader.
Het missen wat je nooit hebt gehad
ook weten dat het niet meer komt
omdat…