Reiger

We noemen hem de blauwe reiger
Maar aan het water oogt hij grijs
In zijn stofjas: een erkend zwijger
Zijn roep is niet meer dan gekrijs.

Hij houdt zo van die stille waters
Hun diepe gronden en wat er leeft
Onder het oppervlak, de praters
Daarboven negeert hij beleefd.

Zintuigen gericht op ’t kleinste teken
reageert hij als het water zich plooit.
Waar wordt wat stil is zo bekeken?

Een flitsende snavel, missie voltooid
straks worden veren gladgestreken
zwijgend: een prater wordt hij nooit.

Schrijver: Gerard Vlaar, 26 februari 2007

arsislive.nl

Natuur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 6 stemmen 367