Alle inzendingen van E.

Ik kijk de seconden na Één voor één verdwijnen ze zo snel als ze gekomen zijn De klokt die blijft maar tikken Toch doet me dat geen pijn Ik kijk de uren na Ze komen en ze gaan maar ik zal ze niet stoppen Ondanks mijn goed verstand Blijft de tijd me foppen Ik kijk de dagen na En de dagen worden weken Maar ik zie geen verschil Ik…

Vader! zo gaaft Gij 'k Dank er U voor, Aan mijne bede Heerlijk gehoor. Wat hij toen uitte, 't Klonk mij zo zoet; Naklinken blijft het In mijn gemoed. Hoe hij bij 't heengaan Worstelde en streed En niets kon zeggen,…

Een 'hoofd der school' stortte in het water En wilde een noodkreet slaken ook, Maar was in twijfel, wàt te roepen, Terwijl hij al meer onderdook. Zou 't 'Help!' zijn? Of, was 't meer taalkundig, Te roepen 'Hulp!'? - Een moeilijk iets. En midd'lerwijl verdronk de meester; Want door die twijfel riep hij niets.…

met het oog op jouw verleden desondanks jouw onvolgroeidheid bewogen tot op het heden alsmaar zoekend naar dat wil's gerief zo gemakkelijk als je bent des te zieliger is die vent waar jij jezelf aan geeft voor de lust die jij begeert door onnadenkend luisterend naar die woordjes verblind door de erotiek genietend nolens volens ben je…

Duizenden woorden maar niet in staat om je te raken sterker ieder woord dat mijn radeloze hart me ingeeft te schreeuwen te schrijven, te fluisteren te denken verwijdert me meer van warme omhelzingen de tedere momenten van vanzelfsprekend geluk waar ik zo immens naar verlang.…

Niets is vitaler dan de tijd die op ieder moment op eindeloos veel manieren wordt gedood maar niet zal sterven alvorens niets meer is.…

Mijn dromen zijn diep in het verleden weggezakt. Wat is er van gekomen van al wat ik heb gedacht. Mijn herinneringen, hetgeen wat is geweest. Het beleefde staat in mijn geheugen geschreven. Mijn gedachten, doorlopend van verdriet naar geluk. Tranen en geurende rozen vormen een broze balans. Mijn leven, in het verleden verweven, Brengt…

Steeds wanneer ik mijn ogen sluit en wegdroom kan ik je weer zien en zie ik mezelf, gelukkig met wat ik heb. De zachte warme zon die haar hitte langzaam verliest en de wereld in een dromerig roze sluier hult. De geur van zoute ziltheid, brandend zand, de geur van de zomer. Het gouden zand waarop ik loop heeft de zon gevangen. Het…

Zomaar eens een E-card versturen, naar vrienden,familie of buren. Het is leuk en makkelijk om te doen, met als laatste liefs of een dikke zoen. Of je het verstuurt of ontvangt, is om het even. Het geeft altijd een moment van geluk, om te beleven. Het kost bijna geen moeite, dat kleine bericht. Maar brengt wel bij ontvangst…

Waar is de zon gebleven, al was het maar voor heel even. Het maakt het leven en hart zo'n stuk lichter. De zon met zijn machtige stralen laat alles glinsteren als diamanten kralen. De zon die leven op aarde brengt en vele mensen vreugde schenkt. De zon die met zijn felheid ook het leefbare bestrijdt. Grote delen, alleen bestaand uit brandend…

Op het moment dat ik terug kijk naar mijn leven staan er een paar dingen voorop. De kracht die een ieder heeft gekregen roept bij mij nog vragen op. Het geloof in het goede bij geboorte gegeven Neem ik dankbaar in ontvangst. Door vader en moeder kan ik alles beleven, al was het anders dan verwacht. De altijd op en neer gaande beweging,…

Hoe kan ik nu nog in wonderen geloven, als niemand ziet dat ze nog bestaan. Hoe kan ik nog van iemand houden, als iedereen mij verlaat. Hoe moet ik van mijzelf houden, als niemand een plekje in het hart openlaat om mij de liefde te laten tonen, die ik voor ze heb bewaard. Alles is mij afgenomen: ik dank de dag, dat ik deze wereld verlaat…

Terug in mijn gedachten terug in mijn verdriet. Even mijn gedichten gelezen mijn omschreven verdriet. Tranen langs mijn wangen, ik voel weer alle pijn. Ik kijk naar de datum onderaan de lijn: slechts zeven maanden geleden is dit geschreven. Kennissen komen en gaan, opnieuw vallen en opstaan. Toch wordt elke dag iets lichter om te…

In dezelfde wereld maar in een andere dimensie leef jij zo aards, zo onbereikbaar voor mij, de zwever Van nabij heb ik je aanwezigheid gevoeld maar jij, jij wenst niet te voelen. Wie kent een ander in zijn wezen? Wie kent de uitweg uit de hopeloosheid van een verloren illusie? De kringloop van gedachten die vannacht door mijn hoofd maalt…

'T is zwoegen en zweten voor ons recht, maar eerlijkheidshalve dient gezegd dat wat de mens ook mag verzinnen oprecht gedrag zal altijd winnen. Dus doe je best om mens te blijven en tracht dat kwade te vermijden. Leef een leven vol mededogen al voelt het vaak of je wordt bedrogen. Uit deze gedachte komt mijn wens te willen leven, zo intens…

In kille donk're wintertijden te moeten leven op de straat is iets waarvan men, met onze welvaart, niet verwacht dat het bestaat. Geen huis, geen haard, geen postadres, dus de bijstandswet zegt "NEE" en op mijn vraag "Hoe moet 'k dan leven?" kwam als antwoord "Geen idee." Maar ik ben geen dealer en ik wil niet stelen dus vraag ik u mij…

Het licht is de kracht waarnaar de bloem bloeit, de vogel vliegt en de mens zoekt.…

Machteloos soms vrolijk. Meestal boos. Uitzichtloos soms sterk. Meestal broos. Leven soms nemen. Meestal geven. Geluk soms heel. Meestal stuk. Zomaar een dag. Zomaar een lach. Ik zucht alleen maar lucht Iemand heeft ooit geschreven Zonder lucht kan je niet leven. Het maakt niet uit waar jij bent. Er is altijd lucht die ons…

Zo zoet als water is jouw mond. Je glanzende lippen vol en rond. Zo zacht en helder kijken je ogen. Ik moest je wel geloven. Je woorden vielen als douwdruppels neer. Zo verfrissend, ik had het niet meer. Mijn dromen van geluk werden waar. Je draaide je handen rond in mijn haar. De hemel van zaligheid was in bereik. Daarna was het einde…

Ik schrijf dit voor jou, omdat het mij zeer doet hoe jij over jezelf denkt. Ik wil je alleen maar vertellen dat je een geweldige man bent, op de manier zoals ik je ken. Je mag niet vergeten dat wij allemaal fouten maken om te leren in ons leven. En ik weet uit het verdriet van mijn eigen leed, dat je jezelf het moeilijkst vergeeft…

Ik wandelde eens langs het strand van Breskens en genoot van de zee. De golven rolden neer op het strand, het was nog fris en stil ik liep er alleen. Nu ben ik gek van schelpen vooral het idee dat daar beestjes in woonden en zij namen braaf hun huisje mee. Het gekke idee dat plotseling in mijn gedachten kwam, daar moest ik eens om lachen…

Zo mooi.. Je bent zo mooi dat ik blindelings de contouren van je gezicht kan schilderen…

Voel de warmte van mijn zijn mijn hart dat klopt voor jou mijn handen die zo zacht jou strelen voorzichtig gaan over je lijf ik snuif je lichaamsgeur hoor ik je adem gaan in een ritmiek als van muziek ik leg mijn oren stil beleef dit ogenblik met jou schrijf woorden op je lippen gloei zomerzon onder je blik ver van de wereld buiten…

De sloot wou ik omzeilen maar de afstand was te groot de diepte kon ik niet peilen ik at van het laatste brood Ik stierf, de laatste blauwe luchten omringden mijn doelen die nu verloren leken te zijn in een afgrond waar donder heerste en de goden aten van mijn erfenis al streelde het verlangen om dán toch op deze aarde te blijven maar…

Het waaide hard en om de struiken en bomen kolkte de wind. Zo al loeiend en gierend blaast ze alles omver. De mensen stoeiden om verder te komen wat niet zo gemakkelijk ging met dit gegier. Dit is het weer waar de zee van geniet. De wind buldert, de golven rollen vol schuim op het strand. De Noordzee, o, Nederland met al je natuurgeweld, je bent…

En er was dat weten en die herkenning alsof al zoveel eeuwen ... geen mijl geen afstand dan dichtbij hoe naderbij schiep taal en teken en wat nog ongezegd gebleven zich vormde in oeroude klanken je kwam voor even weer voorbij en die herinnering in mij alsof door zoveel eeuwen ... hoe naderbij schiep taal en teken…

Emoties, ik heb er zo veel, ze staan alleen. Ik ben niet meer de baas over mijn emoties. Ze gaan te keer en ze luisteren niet meer. Misschien heb ik ze te lang alleen gelaten. Zijn ze niet meer gewend aan mijn gezag. Maar het maakt niet uit waar we over praten.. Iets moet er leiding geven en op dit moment kan ik dat niet. Emoties vertrouwd…

Vergeet het maar, ik ben op. De harde strijd om te overleven wordt nooit opgelost. Emoties, toen ik jong was, was ik zo trots Dat ik geluk kon voelen in mijn hart als een bloem die opengaat. Nu zijn die emoties een probleem dat mij niet meer loslaat. Om elk klein ding begin ik te huilen. Mijn emoties op en top.…

Pijn. Jij doet mij geen pijn meer. Dat heb jij al te vaak gedaan. Vanmorgen flikte je het weer. Je laat mij altijd in de kou staan. Als jij iets fout doet, dan is het mijn schuld. Ik ben het zat, dat jij mij de vernieling intrapt. Klets je zelf altijd vrij van fouten. Erger nog: je draait het om met je rappe tong. Wees gelukkig buurman in…

Hoe je gelaat geëtst staat op de wanden van mijn ziel en je ogen die mij ooit aanzagen en je stem die mij ooit sprak ik ben de kleur niet vergeten en de klanken niet van ver zal ik je herkennen aan het geluid van je schreden waar ik lang geleden mijn eigen voetstappen deed volgen tot waar je ook liep soms is het dat ik je hoor roepen…