83 resultaten.
Weerzien
gedicht
4.0 met 10 stemmen 7.617 Zag bij De Slegte me tweedehands staan,
jaren nadat je me weggedaan.
Was tweenegentig, inclusief rand-
glossen van je meisjeshand.
Poëtisch taalgebruik, gedweep,
stond in mijn marge, Lodeizen-achtig.
Somber vond je me, zwartgallig:
angst, avond, sterven onderstreept.
Las, vijftien jaren van je vandaan,
wat we elkaar hebben aangedaan…
Water
gedicht
2.0 met 110 stemmen 19.511 Wij worstelden met elkaar in eenzaam water,
een poel, verloren in een zandverstuiving.
Wij zonken samen, het andere lichaam hatend,
niet loslatend. Wij beten in het vocht,
op wakke treden trappend in verdronken land.
Toen is een dijk gebroken. Wij lagen in het slijk,
Twee padden sleepten zich nog parend, weg,
buiten bereik van het koudvuur…
Poker
gedicht
1.0 met 320 stemmen 36.310 Het is tijd voor open spel, mijn
liefste. De kaarten op de tafel. Ik heb
er twee: mijzelf en wat ik schrijf. Ze
zijn van weinig waarde, om niet
te zeggen van geen tel. De
hand van jou is rijker: je lijf
is nog het minste, al is het lang
niet mis. Maar ook illusies heb
je nog, en hoop. Jij hebt alles
wat er is. Toch ben ik soms al
op…
ik zei ik zie de roos
gedicht
2.0 met 184 stemmen 43.986 ik zei ik zie de roos
als een wrak
in aanbouw
ze zwierde aan de kroonluchters
boven de romige hapjes
met een vorkje porde ik van alle kanten
in het gebakje
vat vol ongenoegen dat ik ben
inclusief slenterhart dat al twee dagen
zijn plek niet meer kent
en ik maar denken
ik liet haar gaan maar niet zonder
slag of stoot geen letter…
Woekerplant
gedicht
2.0 met 46 stemmen 13.320 Hoe winnen wij de ruimte in
die elke nacht verloren ging?
Het bed dat ons verrukt
lijkt zo versmald
dat wij verwant zijn aan
de plant, die met
een overvloed aan wortels
op de eigen potrand drukt.
---------------------------
uit: 'Overval', 1997.…
het lied van een eenzame vrouw
gedicht
3.0 met 19 stemmen 16.814 toen haar gelaat nog maar een kamerplant was
en zijn wrokkig gezicht een ondoordringbare baard
en de laatste resten van het wrak
door de kinderen verbrast
verging ook dit gezin
tot nog maar een herinnering
aan lentedagen op een zonnig terras
toen alle bomen donker opvlogen
achter blakende oogkleppen
een een noodklok bombamde
tussen blozende…
Het begin
gedicht
2.0 met 37 stemmen 17.510 Je honger naar zelfbehoud wens ik te begrijpen,
maar ook is er het verdriet om de nasleep
van zo'n verlies, dat je eeuwig op vakantie
doet gaan naar onvertaalbare afgetopte bergen,
naar heuvels zonder tegenspraak
en dit natuurlijk op neutraal terrein,
waar, eenmaal ingevuld, de open plek in mijn hart
voorgoed onvervuld zal blijven.…
Kralenzee
gedicht
3.0 met 61 stemmen 22.539 De stad draaide zich om
toen ik omkeek. Neem me niet kwalijk
ik dacht dat je een ander was.
Ik heb een goed scheldwoord,
een kwalijke kraal op mijn tong.
Ik knip een gestreept hart van papier,
Durf ik niet dat ik je nodig heb?
De wereld is moe en op de blauwe lijnen
in een schrift is het koud.
Eerst sliep hier nog een man.
Nu staat…
Verloren
gedicht
2.0 met 219 stemmen 42.297 Ik lees een boek, ik schrijf een brief,
Ik kom bij jou, wij praten.
Die dingen zijn mij even lief;
Ik kan ze ook wel laten.
Het voorjaar buiten is altijd zoel,
Maar niet dat wilde wonder
Toen ik weg wou gaan, alleen en koel;
Nu kan ik ook wel zonder.
Ik meende aan 't strand te zijn geboren,
Mijn huis te hebben in het duin.
Dat alles is…
Adieu
gedicht
3.0 met 45 stemmen 17.253 Ook deze liefde deed ik uitgeleide,
en weer was het: Adieu, mijn hart; aanstonds
is het gedaan met jou, met mij, met ons,
en schuiven tijd en ruimte tussenbeide.
Ach, hoeveel treinen heb ik weg zien rijden
van andere, van eendere stations?
Ik draai mij om en mompel binnensmonds
wat wij elkaar ook deze keer niet zeiden.
Zelfs voor wie weinig…
Herfstwandeling
gedicht
3.0 met 51 stemmen 26.303 Reeds vroeg ontstegen aan het bed
waarin ook zij wel heeft gelegen
wier doen en laten toen mij tegen-
woordig vaak nog aan het denken zet,
ging ik de herfst in. Allerwegen
stond boomskelet na boomskelet
van alle allerliefsten het
verkoold geraamte in de regen.
Wat is dat toch ontzettend met
relaties die hun einde kregen;
al was je ze ook…
Twee zonnen
gedicht
3.0 met 47 stemmen 17.300 Wanneer ik slapen ga ligt de zee nog steeds beneden
en altijd is de zon me voor.
Ik sta bij een uitsnede
van donker water en later ben ik bij de boten
met zeilen wit zo licht als opgeluchte stemmen
en tussen de schaterende meeuwen weleens opgetogen.
Maar in de ring die ik kreeg sta ik scheef
naast een datum. En ik zie hem in de verte
gaan…
Sonnet
gedicht
2.0 met 117 stemmen 26.147 ik had je bloemen willen zenden
een soort bloemen dat je zou doen begrijpen
hoe ik wandel
onder welke luchten ik wandel
over welke bodem ik wandel
ik had je bloemen willen zenden
een soort van winterbloemen
met de bruine kleuren van de laatste roos
en de geur van nachten lopen
in gevaarlijk terrein
door verwaarloosde heggen omgrensd
waarachter…
Kom terug
gedicht
3.0 met 73 stemmen 37.554 'Kom terug.'
Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen
dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken
dat ik ze dacht...
en als iemand dan terug zou zeggen
of desnoods alleen maar terug zou denken,
op een ochtend:
'Ja.'
-----------------------------------------------------
uit: 'Er ligt een appel op een schaal', 2008.…
Ik was bij de een
gedicht
3.0 met 59 stemmen 18.215 Ik was bij de een
en dacht na over de
ander toen ik schreef
over de zon
Ik kan niet kiezen
tussen passie of
geluk. Lik mijn oor
Kus mijn schouder
Wees plat wees vloers
Bijt mijn hart
heb ik met potlood
in jouw oksels
gefluisterd
Maar je was blind
voor de regen
in mijn zon-
negedicht
Elke zin
is een traan die
het dansen
heeft…
Dag
gedicht
3.0 met 67 stemmen 31.623 Wil jij dit nog voor me doen
vóór je weggaat en de straat vergeet:
zweren dat je toen je bij me was
alleen om bestwil hebt gelogen
en het verdriet dat ik heb helpen
drogen zo echt was als dat wat wij
hebben gedeeld, en zeg terloops
dat tijd de wonden heelt en
wil je wat ik vraag ook zweren
op het hoofd van iemand die je
dierbaar is, bijvoorbeeld…
wat het hart wordt aangegaan is met het hart
gedicht
2.0 met 32 stemmen 17.309 wat het hart wordt aangegaan is met het hart
zo weer losgemaakt, er hoeft daarover geen wanhoop te zijn.
over het algemeen is men vrij in het merendeel van zijn organen,
tenzij een hand als ze slaapt en de uitgeputte roede.
maar het ware verdriet ziet weer elders. loopt er met een wijde boog omheen.
verdwaal in omliggende velden tot bijna de ochtend…
Kralen
gedicht
2.0 met 44 stemmen 19.229 Cornflakesgeknisper: gefluister
van lichtjaren ver weerklinkend door
melk. Je armband die stukspringt. Kralen
tot stilstand op acht, vijf, vier centimeter
van de jam en nooit stel je de vraag hoe ze
ochtend na ochtend op exact dezelfde plaats
hoe dat in godsnaam. Je hoeft het je maar één keer
af te vragen en de dag begint, een andere, waar…
Ze kijken elkaar aan
gedicht
2.0 met 69 stemmen 34.644 Ze kijken elkaar aan.
'Jij hield van mij.'
'Nee, jij hield van mij.'
'Nee, jij van mij.'
'O nee, jij van mij!'
'Maar ik heb jou in de steek gelaten.'
'Nee, ik heb jou in de steek gelaten.'
'Nee, nee, ik jou.'
'O nee, ik jou!'
Ze slaan hun ogen neer.
'Jij bent vast heel verdrietig nu.'
'Nee, jij bent vast heel verdrietig…
Mijn rug is recht en zal niet breken
gedicht
2.0 met 43 stemmen 14.480 mijn koude hersentjes werken traag een gletsjer die het verleden
langzaam en onverbiddelijk bedekt met tonnen ijs in dit paleis bewust
zonder trui kachel en jammerlijk jou waar leven een overlevingsslag
expeditie robinson in het pleistoceen is geworden het moet zijn want
misschien was het niet veel maar ik gaf je alles
wat ik bezat toen jij…