Het leuke van een tuin is dat je hem voortdurend snoeien moet, of snoeien, noem het oogsten, of wat je zoal met snijbloemen doet, snijden, in een vaas zetten, de stelen, in knop waar men de bloem in ziet, of bloem, noem het poëzie, of gewoon verhaal, want wie niet waagt die knoeit, wie schrijft die snijdt, wie snijdt die bloeit. ----…

Het sierlijkste is niet de zwaan, maar het water waar de zwaan zich spoorloos in weerspiegelt, een rimpeling van vriendelijke huiver. Het sierlijkste is niet je lichaam, maar de spiegel waarin het lichaam licht bezeerd weerspiegeld wordt, terwijl een hand verschuift over je huid en ook een streling dan, omhelzing van zichzelf, op je lichaam…

onze voorouders. Wie verstaat hen nog? Woorden raken weg zonder schade: wij immers leven nog. Ik heb het zelf gezegd: liever licht dan woorden over licht. Het boek staat. Geel torent zijn rug die niet als het jonge gras wuifde, aldoor hier stond. Bleef, niet heette. ------------------------- uit: 'Raster', nr. 107.…

Te leven in een tijd Waar niets meer waarde Heeft dan geld is als Boksen in de hel zonder Helpers en zonder bel Je stoot je leeg en in- Casseert zonder één de- Conde rust want voor je Het weet is het gebeurd En zit je op je reet De strijd is zwaar en Zonder zin want uitein- Delijk is er maar één Die gaat strijken met De winst en dat…

Staat er dun en beverig op het bord geschreven: De mens wordt geboren, de mens gaat dood en daartussen heerst de liefde. Het eerste is waar, denkt Meneer de Vries, het tweede ook. -------------------------------- uit: 'Alles is er nog', 2003.…

Wij komen ter wereld, met rouw, uit de graven; met rouw die gepast is, omdat wij nog dood zijn. Ons lichaam ontstond uit de grond en uit planten, om eens te bereiken een veilige haven. Een veilige haven: de schoot ener moeder, waar ’t woelig verleden, geleidlijk en langzaam, eindlijk tot rust komt; ik dwaal in mijn vader. In scheidende…

Je weet niet wat je zegt in welke grond het valt of het in lentes opschiet als een distel klaproos tulp verdooft of wekt wanneer je in je stenen klokhuis zit en het geschrevene nog leeft of niet en vreemde grond en verse regen voor je spreken gaan of niet. Je weet het niet. ----------------------…

Zeker zijn wij ooit door zee bedacht om als lukraak zwervende sponzen met niets anders dan zee gevuld in haar opdracht dit land te verkennen. En gaat ons denken, praten, schrijven onhoudbaar alle kanten op als het tintelende, flikkerende, watervlugge, soms als het zachte, raadselachtige klotsen en borrelen aan de voet van verweerde staketsels…

Soms, vaak eigenlijk (zelden niet), loopt de ezel in dood vogeltje ‘tegen dingen op’. Doende met mosterdpleisters en krammen, afkoelend, beseft het dat dingen hoge omwallingen hebben omdat het geen dingen zijn. Dood vogeltje identificeert ze als mensen en zelfs uit de Samaritanen onder hen kan veel mortel puilen. Eerst meende het dat het hier arrogantie…

mensen zeggen: als jij geen vlees eet kun je net zo goed geen vis eten kun je net zo goed geen planten eten kun je net zo goed niet in een stoel gaan zitten en zo is het: het is wreed om in een stoel te gaan zitten die niet in jou kan gaan zitten ------------------------------------- uit: 'De boom valt op mij', 2017.…

Waar medemensen zwart zien zie ik wit. Ik wens het tegendeel van wat zij wensen. Verdomd als ik niet tot de duivel bid Wanneer god weer in trek is bij de mensen. Daar is toch echt niet veel bijzonders aan. Dat is gewoon een snuifje rebellie Dat geen oppassend heerschap zou misstaan. Ik lach als ik mijn medemensen zie. Maar wat als heel de…

Jij kunt niets anders dan geheimen wegen, één per keer, verzegeld in papier. De benen open, even. Overwegen. De prijs bepalen. Dun, metalig dier, wie meet exacter, wie heeft meer verzwegen? Jij weet van niets. Jij bent getal van alles. Een kleine sprong en het gewicht kan gaan. Jij wacht, onaangedaan, op nieuw bericht. ------------------…

Gedichten zijn nutteloos om de wereld te besturen, zegt Huang Tingjian, wiens gedichten wonderlijk zijn als ze lukken. Als het een doen beter is dan het ander, als ze allebei goed gedaan worden, is iets doen wat op het een lijkt beter dan iets wat op het ander lijkt? Kan ik dat niet korter zeggen? Een gedicht verspilt toch niet. Nu kom ik pas…

Ik spijker geen partijleuzen aan mijn hinkende schrijfmachine en ik distilleer in mijn hoofd (of lever of hart, waar dan ook) alleen de gretige waarheid voor eigen gebruik. De huid van de woorden is anders dan hun kern, de tijd tikt niet meer met een koperen pendel en bloedarmoede is allang niet meer romantisch; wij zijn voorbij 1830, Heine…

Men wordt geboren en krijgt daardoor een naam. Men doet wat in het leven: spelen eerst met liefde en bespelen later tot men oud wordt, schuw en eenzaam. Dan met dikke longen vol stenen, men stikt op de peluw of ergens in een werelddeel ver van de moedertaal, Men verdwijnt achter de kiezen van de kannibalen. Vrienden, mag ik het vertellen?…

Wie dan leeft zal omkijken en denken dat wij zonder zorgen waren, maar wij zijn niet zonder zorgen, dat wij ons druk maakten om een dode mus, maar wij maken ons niet druk om een dode mus, maar om een levende, een levensgevaarlijke, een dodelijke mus en dat wij gelukkig waren en niet beseften hoe dood wij spoedig zouden zijn. ---…

Wie wat wil zeggen heeft winter nodig kale takken zonder blad Spoor van vogels niet hun fluiten water ongenaakbaar hard en glad Wie dat wil heeft in zijn ogen iets gespaard dat kijken heet Wie dat kan weet in zijn zwijgen wat hij zegt het best bewaard ------------------------------------------------------ uit: 'Achter de rug…

Mocht het helpen: we bestaan massaal niet. Kijk naar zomers die nooit overgaan, roestvrijstalen keukenmessen, daarnaast bewegen we getalenteerd, feilloos in het niet-bestaan. Er is geen sprake van, dat valt eenvoudig aan te tonen. Wij hebben A) geen tijd en B) geen materiaal. We leven tussen de bepaling van een plaats en een gedachte…

Tussen blind en alziend woont een stam waarvan de leden enkel omlaag kunnen kijken. Hun horizon, twee meters in 't rond, verschuift bij iedere pas. In de rotsbodem hebben voorouders pijlen gekrast naar de beek, de heldere, koele. Als de indianen zich oprichten duizelt het hun, de wereld wordt duister. In liefde ontbrand voor een paar voeten…

Vooral pygmeeën ambiëren zeer De grote aandacht trekkende gebaren. Luidruchtig gaan ze, denken ze, tekeer: Maar uit hun mond komt ijl geruis gevaren. Ze zien zichzelf graag midden op de markt En slijten daar verschrompelde problemen (Met moeite hier en daar bijeengeharkt) Voor nieuwe passies. Roest voor diademen. Al 't minder kleine is…