Het onverborgene
Geluk is terecht. Het was zoek en je kon het
niet vinden. Na een ijstijd van striemende regen
treedt lente tevoorschijn: helder en dwingend.
Indringend blauw vernauwt zich tot stilte.
Liefde ontluikt niet, maar toont zich,
een tuin komt in bloei. Kale takken worden
loodzware bloesems, de meidoorn gaat geuren.
Op een leizachte zondag in mei leen je de blik
van de ander. Je leest een gezicht met je vingers,
je ziet als een blinde, je voelt wat er is. Geduldig
gemis, geluiden, oogopslag, ogenblik. Geluk is
een kwestie van kijken. Door het oog van de ander
aanschouw je voor het eerst jezelf. En je ziet.
-------------------------------------
uit: 'Niets is bestendig', 2006.
Inzender: zs, 8 november 2013
Geplaatst in de categorie: individu