Achter in de fruitwei de gistende geur van duizend rottende pruimen zonder eters. Bordje ophangen, twee gulden per kilo. Niemand. Eén gulden per kilo. Niemand. Gratis. Niemand. Omdat het zo zonde is zet je jezelf eraan tot de stop uit de bodem springt het schip zingt in een poseleinen pot. Zonde. Rottende pruimen zijn een schande…

In de strenge winter van '96 Was het zo koud Zelfs de woorden bevroren Zodra zij werden uitgesproken. Ze lagen bij handenvol op straat Als gekleurde kralen, Sommige rood, sommige goud, De meeste grauw als zand. En toen het begon te dooien Was het een onvoorstelbaar kabaal, Hulpgeroep, gelach, ruzies, gefluister. Jouw naam zat er ook…

Het wit. Onhoorbaar is het wit. Slechts wat getrippel van vogelpoten heel omzichtig in de bange stilte van het wit. Onhoorbaar ligt het wit in de leeggeblazen ochtend. Ik schrijf er geen voetstappen in. ------------------------ uit: 'Bladstil', 1977.…

Een witte ochtend, eerste dooi de lucht wit-grijs, egaal gespreid en aan de lange horizon welt nu een witte zon. Geen wind, beweging of geluid. Er botten waterdruppels uit; aan iedre tak en iedre struik zijn knoppen licht. Een hartstochtsloze en totale aanwezigheid maakt zich nu kenbaar en het is of in een diepe adempauze van de…

Oktober. Zondag. Ochtend is in grijs gekleed en wilde kastanjes vallen maar raak. Hun boom een kerel, zijn dos zit propvol groene stekelbollen. Als dobbelstenen rollen ze weg, hun hoop gericht op boomhoog. Onweerstaanbare pralines. Rap door kleine handen opgeraapt, binnen als schat verloren gelegd: dood in minder dan een winter.…

Ik had juist vriendschap gesloten met de wolken, broederschap met de regen gedronken en me verzoend met een leven van herfstige kleur toen als een allang niet meer verwachte gast stralend en majesteitelijk, sierlijk als een oosterse danser, de zon lachend in het strijdperk trad sindsdien beijver ik mij onophoudelijk bossen rozen te kopen…

De zomer kan me gestolen worden. Fris groen verschrompelt zinderend tot as. Mijn vader die vurig gelooft Dat God zijn goudreinetten stooft In zonlicht van miljarden jaren oud. De larf vreet zich tot worm des verderfs, Begeerlijk vruchtvlees roest tot op het bot, Het klokhuis wordt een tongewelf van smet. De ledigheid van liggen in het gras,…

Een vrolijke familie de pioenen, van de bollebozen die geen leed verkroppen, volle harten en onnozel, gulzig in de lippen, sierlijk in verliefd gespreide vingers, doende doende in het rond te zoenen. Zomer wordt het nooit zonder pioenen te bezingen, jou, mij, jullie en ook u, regen die ze schudt, ieder dol en dommer van de lente, terwijl schoenen…

Er is niets dan de wind. De tuinen zijn doorzichtig, men ziet hun achterkanten leven. Geen mist, geen regen, alleen de wind, een dunne strakke wind aanhoudend over door jong gras omhooggetilde, omvergegroeide dorre bladeren. De bomen zijn nog zonder glinstering, oud, zonder knop. Herinneringen weggestreken, een voorhoofd onder pas gewassen…

De zon brak door de barre voorjaarslucht. Plotseling kantelde er een vogelvlucht. Op de aarde smolt de dungezaaide sneeuw. Hart, gij zijt vrij; gij waart om niets beducht.…

op het plein werd nog gevoetbald aan open ramen werd muziek geoefend er was iets zuiders in de straat de deuren stonden op een kier wij brachten brieven naar de post blij en opgewonden als kinderen de avond voor de schoolreis elders kwamen de troepen weer in beweging ------------------------------------------ uit: 'Het verband tusen…

Weer gaat de wereld als een meisjeskamer open het straatgebeuren zeilt uit witte verten aan arbeiders bouwen met aluinen handen aan een raamloos huis van trappen en piano's. De populieren werpen met een schoolse nijging elkaar een bal vol vogelstemmen toe en héél hoog schildert een onzichtbaar vliegtuig helblauwe bloemen op helblauwe zijde.…

Mijn vlakke, lage, hogeland hijgt, schudt, schuift, scheurt en kreunt. De westnoordwester beukt in razernij en buldert, vult de leegte met zijn donderende vlagen die kinderen wel willen dragen of staande laten hangen in de touwen van de storm. Wat los zit vlucht op reis naar nergens. Wat vast zit knapt en kraakt en breekt ten slotte…

Ach er komen wel weer bloemen. Heb je ooit zoveel honger gehad als nu? Als er weer bloemen komen zal het brood zijn. Dan komen alle dromen terug. Boze dromen van honger zullen weer terugkomen. Er komen weer bloemen van lente en angst voor de winter. ------------------------- uit: Vrijgezel', 2003…

Winter. Je ziet weer bomen door het bos, en dit licht is geen licht maar inzicht: er is niets nieuws zonder de zon. En toch is ook de nacht niet uitzichtloos, zolang er sneeuw ligt is het nooit volledig duister, nee, er is de klaarte van een soort geloof dat het nooit helemaal donker wordt. Zolang er sneeuw is is er hoop. -----------…

Gerrit ik schrijf je het wordt lente, er ligt bros ijs op de tafel - gaan we dit jaar weer van rotsblokken springen, vrolijke rookvanen wegblazen, verdwenen dichters bezingen? Nu, het wordt lente, het schrijnt waar zij weggescheurd werden, de onzen, we staan nog te trillen; veel vocht verloren, pijn onder de kleren. Het verborgene vlijtig…

Zij hield de spiegel en bewoog toen even het hoofd in zacht gewiegel, want gedachten die haar lippen tot een glimlach samenbrachten waren uitgevlogen... En een beven van verwachting had haar hart zo zeer bevangen dat zij nauwelijks scheen te leven anders dan een licht-bewogen, vroeg-ontloken voorjaarsbloem.…

Ik heb het allemaal zelf bedacht: de dansen, het water, de auto, het ijs. Alleen jou, jou heb ik niet bedacht. Jij was uit de doorzichtige tijd gekomen misschien zoals ik, misschien anders. Jij had een miljoen jaar wereld als een eierschaal achtergelaten en daar sta je boven op het bestaande een vlinder in de winter. Tot het ogenblik…

Het ijzelt, en de struiken zijn van glas. Wij lopen samen door het witte gras. Er zijn van die momenten dat ik wilde dat alles nu maar bleef zoals het was. ----------------------------------- uit: 'Verzamelde verzen', 2006.…

Prachtig en langzaam bloeit de tuin, in jong gras ligt de stilte, een handvol bloesem, een handschoen groen om takken van de winter. Het raam staat open, het gordijn beweegt, de wind gluurt binnen, zijn armen om de schaduw van de nacht die hem moet tillen. Zij slaapt, een zwaan, een vlinder door blad hoor ik zijn voeten gaan. -------…