Onze Vader zo ver of wat ons gemaakt heeft geef ons heden en morgen en vergeef ons onze schuld zoals ook wij wij ook. Wij zullen begrijpen proberen te begrijpen. Hoezeer verminkt wij voortmodderen en kruipen en bijna stikken van woede al om het kleine: waar is de viool van papa? Ingepikt het land, koffieplantages zelfvoorziening…

De replay value van het leven is gelukkig laag. Almaar ploegen om de volgende dag het land onaangedaan te vinden, dat zou niet leuk zijn. Het is de bedoeling dat we zaaien, zaaien. Oogsten. Zelfs mislukt is de oogst een verhaal, en eetbaar. Vertel! Vuur brandt in de haard. Laag de rook. Schaar ons rond de zware tafel. 'Mij overkwam.' 'Geen…

Je huis is vol schatten en op stand. Een kamer voor jezelf. Rustige straat. Een tuin. CD. PC. Twee lapjeskatten. Een mooie baan. Kinderen: goed verstand. Aardige vrouw. Zo kun je nog wel doorgaan. Zelfs met je ouders heb je nog een band. Tijdig, omstreeks je vijfendertigste, heb je je valse ideaalstelling herkend. Nu, tien jaar later…

Later, als ik zwakzinnig ben met schoothond en schrikvel houd ik een kruik warm tegen me aan en praat ik met je in mijn slaap. Als je nu kan begrijpen wat ik dan ga bedoelen, krakende dorre tak dat ik ben, ga ik me niet zo afgebroken voelen maar meer een uitgeblazen paarde- bloem. Hoor je me dazen? Daar gaan mijn parachuutjes al. -----…

Slaap als een reus slaap als een roos slaap als een reus van een roos reuzeke rozeke zoetekoeksdozeke doe de deur dicht van de doos Ik slaap --------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten'.…

Het geluk is overkomelijk. Men plaatst het in een vitrine en gaat aan het werk. Wie ernaar vraagt krijgt het te zien, onder weloverwogen commentaar. Het is gebruikelijk om ’s avonds achterover te zitten en het geluk, zoals dat beschaafd verlicht tentoongesteld staat, te beschouwen. Men stoot de deelgenoot erover aan. Die knikt of zegt heel…

En ongemerkt kwam regelmaat in maaltijden wandelingen, lijn in gesprekken, herinneringen. We kochten kaarten, maakten foto's en deze vitrine met namen van schelpen op kaartjes die het leven had moeten betrappen maar kansloos liet ontsnappen, vergeeld, verregend onder stof; Bontmantel, Watermuiltje, Hartschelp. -----------------------------…

Zoek niet en je zult vinden. Vermijd gewoon het eeuwige slagveld van beter weten. Lach grootspraak weg. Trap niet in de strik van woordentwist. Laat geen blik je ik aanknippen. Sta verstomd en wees volmaakt ontbabeld. Spits je oren voor de keel van vogels. Toom de slang van eigen tong in. Hoor de kat ontspannen spinnen en ga liggen…

Hij had beloofd te komen spoken en hij kwam doorzichtig als verwacht en zonder buik. Hij liep niet in de weg, geen kijk toch uit geen zou je dat wel doen, hij zag haar aan en dekte haar gedachten langzaam toe toen ze in bed lag, lispelde nog: leef het is gedoe, maar geef jezelf je jaren van nergens moe van worden word je moe. -------…

Het is al lang geleden maar ze weet nog hoe, niet op een dag maar sluipend, haar dromen zijn ontvreemd. Of gaf ze zelf verlangen mee aan morgenster en vuilnisman? Hoe ook - het meubilair verdween van wat toekomstig huis wou zijn in haar: geen kamer meer met zon en zang, geen schaapjes die op het behang een kindje tellen zou, geen toegekend belang…

't Liefst trok ik helpend door de hele maatschappij: gaf 't jonge leven voor het welzijn in fabrieken, verlichtte hier wat leed en maakte dáár wat vrij. Bracht zo een kwinkslag aan de ongeneeslijk zieken. Ik sloeg mijn tenten op vóór Wilton-Feyenoord, Vermaakte 't werkvolk met wat leuke imitaties en gekke stemmetjes of schalkse declamaties…

Zij was ooit mijn toverdraad, ik was jong, een halve meter literatuur verder ben ik al jarenlang niet meer de herder van schaap poëzie. Men zegt dat ik echt zong. Het zingen is mij goed vergaan door niets; louter dagtaken, scheren, ouder worden. De blauwe stad hangt als een baard aan iets dat ik 'ik' noem. Ben half-veertig geworden. Een…

Je mist meer Dan je meemaakt Helemaal Niet erg ---------------------------- uit: Verzameld werk, 2002…

de wind draait de weg was lang het weer werd slecht het hoort erbij dat alles in elkaar stort dat alle rijmen uit gedichten vallen de zon schijnt het vriest in je kop dat kat spint de kraan lekt je hebt je best gedaan voor alles wat mislukt is heb die viool en al mijn vingers nog en een jas buiten is het feest ------…

Er is altijd wat te wensen briefgeheim eeuwige trouw 'n relaxte Venusvrouw vrijheid incl. vriendinnen vaker zinderend beminnen Mijn liefde krijg je niet cadeau. --------------------------------------------- Gepubliceerd in NRC Next, 27 juni 2007…

Nergens in dit helaal heb ik een vaste woonplaats Schreef hij op zijn hoed van cypressen. De dood nam zijn hoed af, Dat hoort zo. De zin is gebleven. Alleen in zijn gedichten kon hij wonen. Nog even en je ziet de kersenbloesem van Yoshino. Zet je sandalen maar onder de boom, leg je penselen te rusten. Berg je stok in je hoed, vervaardig het water…

Van alle mensen die het lachen is vergaan, loopt een op de drie blind over je heen en kijkt dan om. De wereld is juist niet van iedereen, dat slag. De overige twee vallen niet op. Hun armen bungelen halfstok. Onder hun tong zit gram. Ze kennen haast geen zinnen zonder tss. Zo zuinig zijn ze op hun lucht. Je staat erin voor je het weet.…

Mijn dag is goed, mijn zonnebril van plastic doopt de bomen, het gras, de stoepen en de deuren in transparante zachte groene olie, er kan mij niets gebeuren. Het ochtendblad is tevergeefs gekomen, de bus wordt niet geleegd: ik zet mijn zonnebril van plastic op en leg een film van waterdunne zomerolie over de wereld en ik leid U zacht naar…

Ik ken de droefenis van copyrettes, van holle mannen met vergeelde kranten, bebrilde moeders met verhuisberichten, de geur van briefpapieren, bankafschriften, belastingformulieren, huurcontracten, die inkt van niks die zegt dat we bestaan. En ik zag Vinexwijken, pril en doods, waar mensen roemloos mensen willen lijken, de straat haast vlekkeloos…