bruggen ik heb bewondering voor bruggen hun bogen, hun gekromde ruggen geven aan gleuven en aan kieren aan diepe dalen van rivieren in ons laag gelegen land een zelf gedragen overkant zelfs het betonnen viaduct weet zeker dat het lukt de kruizen van geklonken staal spreken krachtig stoere taal strak gedraaide draden trillen…

Jaloersheid kan alleen maar schaden. Geeft nimmer iets van gerechtigheid. Scheve ogen kunnen soms verraden, dat het gemiste in een ander wordt benijd. Jaloersheid om het niet hebben. Waaronder een hart gemoed soms zo verzuren kan. Dat het leven stuurt langs scheve boorders. Dat veel van een geluk ontneemt als men het leven zo niet…

Een stil verdriet dat niemand ziet. Dat langzaam ingeslopen zich dichter ingraaft in je ziel. Het hart verduistert. Het geluid van zijn ritme ontluistert. Het in het lichaam gevangen houdt wankelmoedig voortstuwend en tot breken toe instabiel. Een stil verdriet van geluidloze snikjes en bittere glimlachjes. Om die irritaties, die levensloop…

Mensen krijgen kansen genoeg Maar een nieuwe kans Is nooit te vroeg Pak die kans met beide voeten aan En dan er ook echt voor gaan Ik ben ik En jij bent jij Juist omdat we anders zijn Maakt dat ons blij…

grindpad achter het hek aan het eind van het grindpad vraagt de stilte om aandacht geen geruis in bomen geen bewegend gras de vogel zingt geen lied de dood maakt me hier wakker ik wist nooit goed wie je was en waar kon je moeilijk volgen op je zelfgemaakt kompas je achterstevoren denken je eindeloze fantasie je knikkeren met…

Ik vertrouw op de waarheid; maar wat is die waard. Onduidelijke lijnen doorsteken mijn kaart. Doorzichtigheid kan schijnen waar vaste waarde verdwijnen. Mijn blik vertroebeld raakt in een vertrouwen beschaamd. Mijn toenadering mijn handelen zullen normeren. Wanneer de geloofwaardigheid mijn kern niet meer raakt. Ik vertrouw op de waarheid…

Verlatenheid schijnt jou niet te deren. Verlatenheid hoort bij een droevig hart. Gebroken en donker gekleurd is het glaswerk; wat eens kristal zuivere mogelijkheden had. Verlatenheid door het niet doorzien; dat een verlangen naar zuiverheid was op de weg naar een mogelijk misschien. Dat in een werkelijkheid de zuiverheid blijkt te zijn…

gelukkig bestaan kleuren om dingen op te beuren zonder hen was alles zwart eentonig of ietwat apart de grijze muur die wil ik wit de zilveren stoel die ik aanbid de gouden schijn van het maanlicht geeft blij gevoel, een fraai gezicht de hemel verf ik altijd blauw de zon zingt geel, ik hou van jou het gras dat kleur ik in 't fel groen…

Geen escapades met iets van samenzang. Hoewel de aanzet anders doet vermoeden richten wij ons op het algemeen belang. In de kern zijn wij solisten, die het alleen zouden willen doen als we niet beter wisten. Onze doelen zijn voor het nut van het algemeen; voeren langs de vele wegen over wat ons optilt boven de eigen belemmeringen heen.…

Een vertrouwelijk gesprek met het oog op een wederzijdse waardering. Een tweezijdige lering dat men afspraken kan maken met elkaar. En dat men zonder gevaar op de ander kan bouwen. Dat men een fundament van vriendschap kan leggen om iets op te bouwen met elkaar. Een vertrouwelijk gesprek heeft het vermogen om onder vier ogen een brug…

Ik voel geen onzekerheid; die heb ik reeds diep opgeborgen. Verwaterd zijn de twijfels door de tijd. Onbelangrijk zijn die oude zorgen. Wat zijn die muizenissen nog waard in die zaken waarop ik niet ben voorbereid. Waarin het nieuw geluk geborgen is; waarin ik in de poel van het ongewisse vis. Dat vissen kent nimmer de voren; waaruit…

Hallo pijn, hallo angst, hallo schuld daar zijn jullie dus! Welkom verlatingsangst! Welkom faalangst! Welkom doodsangst! Is dit jullie volle omvang en zwaarte? Goed, dan weet ik dat Jullie zijn met z'n drieën, zie ik Ik wil graag met jullie kennismaken Dit voel ik dus bij het afscheid, Elisabeth Is dit alles? Dat moet ik wel zeker weten…

De bom slaat in. De scherven, roodgloeiend, branden door mijn huid. Doorklieven mijn botten. Ik voel geen pijn. Geen zenuw wordt geraakt of wel? Ben ik voortijdig lamgeslagen? Werd bevestigd wat ik eigenlijk al wist? Was de rook er eerder dan de inslag? De rook, de rook die verdampend werkt. Als alcohol of drugs, die je laten functioneren…

Daar zit ze dan, gans alleen niemand, nog geen zeemeeuw om haar heen 'k vraag me af, of bij de oceaan ook zeemeeuwen hun slagje slaan? Daar zit ze, in gepeins verzonken golven komen rap naderbij, da's niet zo vreemd want nog even en 't is toch echt: hoogtij. Daar zit ze, krijgt natte voeten golven maken haar benen nat ze lijkt 't niet…

Zonder terughoudendheid, maar met het volle hart kent mijn vreugdedans iets van een passie die niet met een wispelturigheid mag worden verward. Met mijn danspassen twee voorwaarts en één pas opzij kom ik telkens weer een pas dichterbij. Een pas die wel gekozen lijkt te zijn overwogen op weg naar mijn doel met iets van een nieuwe vurigheid…

Als water in stromen tussen oevers van beken door vlakke velden glijden gedachten van dag tot dag regelmatig en ritmisch klateren als bergstromen over rotsen in waterval onstuimig bruisend door diepe dalen tot waar rust keren zal naar vredig stromen.…

Wat is er mooier dan puur geluk. Een vrolijke glimlach opent de deur naar de vriendschap. Vestigt een gunstige impressie; in een eerste stap zonder regressie. Is een eerste voorzichtige poging met de hand aan de kruk; van een aspect in het leven dat veel vreugde kan geven op de gezochte weg naar geluk. Laat de teleurstelling je niet bedremmelen…

Sinds Parkinson de baton overnam slaat hij de maten van muziek met ledematen stijf en stram op de geestkracht van thermiek want van het concert des levens krijgt niemand het program…

Soms weet ik heel goed hoe het met mij gesteld is en staart de leegte mij aan als een executie-eskader. Terwijl ik dan de nieuwe Facebookvrienden tel en bedank, bedenk ik allerlei slimme ontsnappingswegen voor deze nieuwe eenzaamheid. Ik probeerde zelfs eens met een brief koningin Maxima te versieren, maar de Rijksvoorlichtingsdienst…

Hij strompelt wat in het rond. Totdat hij valt op de grond. Met zijn kop in het zand. En zijn hart in zijn hand. Vol met barsten en scheuren. Levenloos zonder kleuren. Hij voelt zich zieker dan ziek. Het is te zien aan zijn mimiek. Hij haat zichzelf soms zoveel. Het grijpt hem dan naar de keel. Er loopt een traan over zijn wang. Omdat hij…