Geen ridder

Een ridder reed eens door een woud
Hij was moe en had het koud
Er spookten lijken door zijn hoofd
Wier leven hij eens had beroofd

Verbijsterd bleef hij stokstijf staan
Door schoonheid zichtbaar aangedaan
Want hoor, daar zong een nachtegaal
een herinnering… een vergeten taal

Het oude lijf werd prompt vergeten
De spoken floeps uiteengereten
De ridder hield het maar met moeite droog
Het was ook zo zuiver en zo hoog

Het was die dag, vanaf die tak
Dat de moordlust hem ontbrak
Hij schonk het woud zijn schild en speer
De ridder was geen ridder meer

ridder middeleeuwen bewustwording

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 755