Moeder natuur
Staande op een wolk
van licht blauw metaal
krijste zij getergd naar beneden
wat voor de bliksem is dat nu allemaal
Reeds twee eeuwen lang
het maakt haar vreselijk bang
genegeerd men hoorde haar niet
al stortte zij kokende tranen van verdriet
Duizenden gematigde eeuwen lang
in tijd verhalend de uitgestippelde gang
schreed het voort in progressie gepast
nu ontwikkeld alles overhaast ongeremd belast
Het is haar angstig verwarrend veel te snel
oorlogen de maan mars zelfs het leven te klonen
de mensheid grijpt ongecontroleerd om zich heen
behoedt u laat niet wederom haar toorn over u komen
Inzender: borst.j, 11 mei 2006
Geplaatst in de categorie: natuur