Patatje mèt
De mayonaise lekker smeuig
geur verleidt, mijn buik geniet
daar op het Damrak, Amsterdam
voor echte Vlaamse friet
Een vieze vent, lang niet gegeten
ziet mij smullen, kijkt en wacht;
ik stop met eten, lik het zout
ik kijk eens terug en lach.
Snuif het aroma van zijn jas
zijn handen smerig, vet
met Vlaamse groet reik ik hem dan
mijn vers patatje mèt.
Zijn blik op nooit vertrouwen
uitgehongerd schrokt hij snel
angst dat ik iets terugverlang;
eet met mijn prikkertje, dat wel
Geplaatst in de categorie: maatschappij