Andalucia
ooit
ben je hier verdwenen
maar
je spankracht is gebleven
ik leef
voor een geruime tijd
tussen de volmaaktheid
van je bogen
verzonken
achter witte zuilen
ontroert mij nog
de diepte van je ogen
in water
milder dan de wijn
dompel ik mijn handen
aan je fontein
hier ligt geluk
beloftevol geborgen
in de stilte
van je schrijn.
Geplaatst in de categorie: emoties