Hartenkreten

hartenkreet (nr. 18.364):

De dood is geen geliefde bruid

Magere Hein gaf mij zijn koude hand
en sprak: Kom even bij me staan
Hou jij mijn zeis heel even vast
'k Heb nog een lange weg te gaan

Hoe zijn mijn kansen? zei ik stoer
Heb ik bij jou nog wat krediet
Of ligt de dood reeds op de loer
En weet ik het alleen nog niet.

Toen lachte hij mij vierkant uit
Zo'n vragen stel je immers niet
De dood is geen geliefde bruid
Ik breng alleen gehuil, verdriet.

Maar wees op alles voorbereid
Ik geef geen dag teveel
En ik kom altijd stipt op tijd
Dat laatste greep me naar de keel.

Maar Hein, zei ik, ik ben nog lang niet klaar
Ik heb nog plannen voor een jaar of tien
En ik ben amper veertig jaar.

Hij greep zijn zeis en mompelde wat verwarde taal
Dan nam hij afscheid, uitvoerig zwaaiend, maar non-verbaal.