Tussen leven en dood
De eeuwige duur kent tijd noch rust
ze rekt een leven lang, en kweekt
ons jaren te leren, vertellen, woorden
te vinden hoe snel de dood van zich spreekt
het wilde roosje aan `t begin van de dag
weet wel, als morgen mijn hart open gaat
is het voorbij, schoon ik bloei, ik ga dood
`t zal de tijd zijn die mij verslaat
de morgendauw spreidt en tranensluier
op het mos en over het leven heen
gevoed uit wat de hemel biedt, voor het
sterven leeft onzekerheid alleen
Geplaatst in de categorie: psychologie