In werkelijkheid
Waar de ziel zwemt als een vrije boot
van hier, geen brief. Enkel de golven en het gezang
van een bulderende wind. Geen troost, geen lichtpunt
slechts een nachtenlang mat aanwaaien van deemstering
die eindelijk op één plaats hoop schenkt
achter donker water stijgt geleidelijk strand
rijpt langzaam een morgen en misschien daar
wacht het lang verloren gewaande vasteland
In werkelijkheid verzinkt in nevel het hart
in vergetelheid en in ’t zuchten van de jeneverstruik
kleurloos verloren grijs en des te pijnlijker
glijden witte boten door de eeuwige nacht.
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 10 april 2007
Geplaatst in de categorie: emoties