het spiegeltje

D`r was een hele, hele tijd terug
een boertje, met een kromme rug.
Hij was niet meer zo jong van jaren
en werd al wat dunnig in de haren.
Aan weelde was hij niet gewend
en `n spiegel had hij nooit gekend.
Maar toen hij aan het spitten was
toen vond hij zo`n mooi stukkie glas,
`t zat onder het smeer en onder het zand
hij nam het in zijn werkmanshand.
hij veegde het zand of aan zijn broek
en keek een tijdje niet zo kloek.
"Dat is mijn vader!"fluisterde hij devoot,
maar die is toch al jaren dood!
Hij stak het twijfelend in zijn zak
en bekeek het thuis eens op z`n gemak.
"M`n vader,m`n vader, die goeie man,
hij is `t vast, want hij kijkt mijn an!"
En altijd moest hij er naar kijken,
hij vond h`m toch zò sprekend lijken!
Maar teon begon hij te overleggen
wat z`n vrouw der van zou zeggen.
Zij was de baas, een vurig wijf
en meenigmaal schold zij hem stijf.
En omdat hij bang voor haar was
verschool hij het speciale glas.
En alle avonden keek hij gauw nog even
"M`n pa...Dat ik dit nog mag beleven."
Todat z`n vrouw argwaan kreeg
en merkte dat hij iets verzweeg.
En toen hij een keer de deur uit was
zocht zij heel goed en vond het glas.
Ze draaide het om en keek en keek
en raakte toen finaal van streek!
Zie je dat nou! Ik dacht het wel...
d`r is een andere vrouw in `t spel!
Mijn man, die heeft ook geen haat in `t lijf,
maar........hoe komt ie aan zo`n lelijk wijf?

het spiegeltje

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 988