Hartenkreten

hartenkreet (nr. 20.763):

hemel, hel, leven

het was een heerlijk klare zomernacht
die als een zweem van dromen
in blauwe luchten wakker lag
en wij verschoonden tijd
in avondkledij van geuren
verwacht men de hemel
of de hel
minstens het leven

en aan het firmament stonden gele sterren
in de landelijke kamer voor de haard
waar hij met poëtische verkwisting haar liefde
en geloofde dat zij zijn paden ging
om samen de hemel te ontdekken
of de hel
minstens echter het leven

verzonk de toekomst in een kopje bloedrode thee
die gedronken werd als adem van het ongeborene
engelen bedekten de bodem met sneeuw
terwijl een vloot van verliefden
schipbreuk leed in een zee van ijs
toen zij de hemel zochten
of de hel
minstens echter het leven

wij zitten in het café
waar sinds lange tijd
de wijn ons reeds de oren uitkomt
mijn ogen zoeken de laatste bloemen
aan de overkant van het water
want ik ben voor de liefde geboren
of voor de hemel
misschien de hel
maar minstens voor het leven.