Hartenkreten

hartenkreet (nr. 21.469):

laat ons heel simpel lieven

en ‘k breek jou, elke dag
tot jij opnieuw oranje bloeit
bevlek mijn vingers
zoals ik lijvendiep mij graaf in jou

nadenkend zweef jij naar mijn lippen
afwachtend adem ik jouw geur
als ik je mond in glip
en openbarst zoet op jouw tong

elk stuk van jou smaakt weldra
enkel nog als een herinnering
en ik wil scherp onthouden
wat mijn hand bevolkt

jij kruipt onder mijn nagels, huid
en telkens roepen zintuigen
herhalingen, herhalingen

van jou

is het seizoen van bloemen
gesel van ’t grauw geraamte
in grijze hemelregen
gezichtsloos, pauzeloos
waar slechts jouw kleur en bloed
mij houdt in ’t leven

en heel jouw zijn
mij grenzeloos doordrenkt
met de contouren van jouw lijf
daar waar jouw lenden waren
met zinnen ooit gesproken
die mij verwondden, beten
verslind ik woordeloos
jouw stilte die mij drijft

verorber mij.