laat ons heel simpel lieven
en ‘k breek jou, elke dag
tot jij opnieuw oranje bloeit
bevlek mijn vingers
zoals ik lijvendiep mij graaf in jou
nadenkend zweef jij naar mijn lippen
afwachtend adem ik jouw geur
als ik je mond in glip
en openbarst zoet op jouw tong
elk stuk van jou smaakt weldra
enkel nog als een herinnering
en ik wil scherp onthouden
wat mijn hand bevolkt
jij kruipt onder mijn nagels, huid
en telkens roepen zintuigen
herhalingen, herhalingen
van jou
is het seizoen van bloemen
gesel van ’t grauw geraamte
in grijze hemelregen
gezichtsloos, pauzeloos
waar slechts jouw kleur en bloed
mij houdt in ’t leven
en heel jouw zijn
mij grenzeloos doordrenkt
met de contouren van jouw lijf
daar waar jouw lenden waren
met zinnen ooit gesproken
die mij verwondden, beten
verslind ik woordeloos
jouw stilte die mij drijft
verorber mij.
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 2 november 2007
Geplaatst in de categorie: liefde