voor jou
en in omarming van wat leeft
stilt zich de pijn en waar het bloed gestroomd
is het dat 't harte beeft en elke wonde, snee
ja elke kras wordt door jou slechts gedroomd
ik ween de tranen die jij nooit huilt
en draag je waar je voeten niet meer lopen
alsof jij niet in het verleden hebt geschuild
en nimmer voor een pijn bent weggekropen
en dan breng ik je morgen, zonneschijn
verlaat met jou de nacht die duister, zwart
voor jou gebleven; ik breng een warmte in je zijn
en alles wat je voelt wordt meegeschreven
jouw maagdelijkheid lief ik terug
en ook jouw jeugd die nu nog is verdoofd
ik laat je zweven over wolken, tussen sterren
totdat jij ooit weer in jezelf gelooft.
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 6 november 2007
Geplaatst in de categorie: liefde