Hartenkreten

hartenkreet (nr. 22.717):

‘k blijf van je houden

dan, als je gaat, schijn jij mij nooit geweest
en vind ik mij als uit een trance ontwaakt,
verlangend naar een volgende zwoele nacht
om oude leugens lievend te genezen

maar als j’ er bent weet ik met mij geen raad
al is het zonder jou alsof de wereld dood;
het vuur dat mij van jou laat houden
wil ik ontkomen voor dat ‘k mij branden kan

zo weifel ik al blijf ik willig lachen
in ‘t morgenuur dat mij in armoe vindt
tussen fantomen tuimelen droomgedachten

glijdend in tijd, onwetend - houdt zij van mij?
wil ‘k in mijn droom, mijn droomontwaken
dit ene slecht: ik doe het tegen beter weten in.