Mama
Ineens kwamen de herinneringen terug
Aan die nacht zo heel lang geleden
Geen idee wie ons wakker maakte
Volgens mij was het onze een na oudste broer
Die ons vertelde Mama is dood
Wel kan ik zeggen
Dat ik me heel verloren voelde
Mijn zusjes en broers ook
We waren nog zo jong
De kleinste nog net
Geen twee jaar
Die nacht verscheen de wolvin
In mijn dromen
Koesterde me
Hield me warm
Veel van die dagen kan ik me niet
Goed herinneren
Wel het kerkhof
En die houten kist
En het schepje aarde
Dat we allemaal moesten gooien
Ik weet niet of ik gehuild heb
Ik kan me eigenlijk mijn mama
Niet herinneren
Zoals ze was toen ze nog leefde
Wel hoe ze dood was
Ik heb haar wel heel erg gemist
In de nacht was er de wolvin
Die me troostte
Die is er nog steeds
Vaak in de nacht
Wel heb ik een foto
Van een jonge vrouw met donker haar
En bruine ogen
Ze zeggen dat mijn dochter op haar lijkt
Zelfs die is ouder nu dan haar oma
Al bijna veertig jaar in mei
Haar oma werd nog geen tweeëndertig
Ik dacht de hele avond aan haar
Vroeg me af hoe mijn leven geweest zou zijn
Als zij was blijven leven
Anders denk ik, ja dat wel, met meer liefde
Geplaatst in de categorie: emoties