Geen lach om de dichter
Ik lachte niet om de dichter,
of om zijn vurig betoog.
Er werd niemand uit gelachen,
ik lachte om het schilderij
boven het hoofd, van mijn vriend.
Ik lachte om liefde.
Ik lachte om ziektes.
Ik lachte om nu.
Ik lachte om toen,
en lachte mijn tranen.
Ik dronk nog wat drank
en ging toen naar huis,
alleen naar mijn huis.
Ik dacht aan de dood
en lachte mijn lach.
Wat moest ik anders dan lachen,
het leed was te groot.
Zie ook: http:/www.ronaldofferman.nl
Schrijver: Ronald Offerman, 11 juni 2008
Geplaatst in de categorie: algemeen