Van bovenaf
Ik zie mezelf van bovenaf
Met lege ogen, een bleke huid.
Geen pit meer, geen vermogen.
Alleen mijn verdriet en onmacht.
Ik ben zo uitgeput.
‘k wil alleen maar opgeven.
Ik ben doodsbang voor de toekomst.
Verlang hevig naar het verleden.
Mijn huilen houdt me wakker.
Ik kan niet nadenken, maar moet wat doen.
Ik voel hoe mislukt ik ben.
En verlang onmogelijk naar toen.
De tijd dat alles goed was.
Ik zie mezelf van boven.
Bloed besmeurt mijn bleke huid.
De wonden zijn dieper dan ze lijken.
En ondanks dat het is wat ik het liefste wil,
Wil ik niet langer meer zo zijn
Geplaatst in de categorie: verdriet