Hartenkreten

hartenkreet (nr. 26.904):

Naar de zee van het niets.

Het is zo mooi, mag ik dromen
Als een zoektocht naar mijn bestaan.
Ik laat ze zo graag komen
Verloren heb ik er niets aan.
Zo bewonderd, zonder doel in mijn voortbestaan.

Droom, sluimerend
Droomloos met mij mee.
Een twee drie, ik zweef.
Dit houdt me op de been
Wonderschoon is dan het leven
Zo overgedreven als een gemis
Als de realiteit te hard is.
Dan vergewis ik me van het leven
Dat geen soelaas kan geven.
Over warmte en genegenheid in een ultieme vorm
Vormloos kom ik mezelf dan weer tegen
In alle bochten gewrongen
Om maar te lijken op de persoon, verdrongen
Die van me verwacht wordt
Verlang ik naar niets.
Want dat is beter dan...
De teleurstelling die nog komen gaat.
Het stille verdriet dat ik voel
Is tientallen kleiner
Dan de werkelijkheid
Ik wil het kwijt.

Naïeve Droom,
Oh, Droom met me mee
De zee ruist voor ons twee
De branding brandt,
Schuimt
En briest
Tot hij zich terugtrekt.
Gelijkend zacht....
Echter sterker
Sleurt hij me mee naar de zee van het niets
Verzwolgen door al licht... iets
De droom ....
De wekker …..opstaan
Zoektocht naar een baan.

Het brengt deze fantast van een rariteit
terug in de realiteit.