Hartenkreten

hartenkreet (nr. 28.554):

Gedicht zonder naam

Opeens schreef ze niet meer
Altijd schreef ze nog
Wat er ook gebeurde
Maar opeens waren er geen gedichten meer
Ze was met de Noorderzon vertrokken
Naar een land zonder naam
Ze kon dus ook niemand laten weten
Dat ze daar naar toe zou gaan
Want hoe noem je een land zonder naam

Ze zou het ook geen naam geven
Dat was wel lekker rustig zo
Niemand die het adres zou weten
Het lag zelfs op geen kaart
Geen treinverbinding of autowegen
Ze zwom erheen over een groot water
Met de zon in de rug
Ze liep over ongelijke paden
En geen weg ging er terug

De dieren stonden haar op te wachten
Die voelden waar ze voor kwam
Dus hielpen ze een handje
Eten zoeken
Slaapplaats maken
Eekhoorns, apen, papegaaien
Ze hielpen allemaal

En zo werd het land zonder naam haar land
Het land van de vrouw zonder naam
Want dat was wie ze geworden was
In haar nieuwe bestaan