Thuis

De klok tikt cynisch de minuten weg
en lacht me zachtjes uit als ik het waag
haar aan te kijken.
Daar ben je dan – het leek een levenstijd.

Je hebt de schakelaar voor het zonnetje al gevonden,
in je bruine ogen loopt de koffie door.
De muziek die je praat
stopt alle trommeltreurnis en rafelrauwheid.

Ik stel voor: zullen we dit en zullen we dat.
Je lacht alleen maar en ik verdwijn
ergens halverwege de strepen van je blouse.
De klok heeft zich dan toch bescheiden teruggetrokken.

Als we wakker worden in een oceaan van dekens
en dingen in een kabbelend zonnetje,
kijk ik opzij.
Verwonderd constateer ik: hij is er nog.

Dag lieverd. Tot vanavond.

liefde thuis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 723