OPA 85 JAAR
Ik ontving een verjaardagskaart
met hele lieve wensen van kinderen en kleinkinderen
dat was het minste wat ze konden doen
bezoekje brengen was te veel gevraagd
nu ik zo eenzaam in mijn relaxstoel zit
vliegen gedachten door mij heen
dat krijg je zo, je bent alleen
mijn lieve vrouw moet ik al missen
twee van mijn kinderen gingen mij voor
het leven van een kleinkind ging niet door
vrienden zijn of ziek of dood
het is lang geleden, dat ik genoot
steeds word ik treuriger en humeuriger
eigenlijk kan ik dit leven niet meer aan
vooruitzichten zijn mij totaal ontnomen
niemand is met mij begaan
een einde brengen aan mijn lijden
dat toch niet is te vermijden
zou een oplossing en zegen zijn
het liefste weggaan, heel bescheiden
ik wacht de kaart, die dat vertelt niet af
ik ben het, die het leven gaf
op mijn eigen tijd en plaats
ik miste aandacht, liefde en gevoel
ik wacht op bezoek dood in mijn stoel
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid