Tot Stof
Voorzichtig loop ik over het uitgesleten paadje
ik hou je stevig vast, met beide handen
de warmte van mijn leven dringt tot je door
mijn hart bonst, de spanning vecht met mijn
hart vol liefde en het verlangen je los te laten
Je los te laten juist hier waar je zo graag was
bij deze boom, dit veld, dit watertje.. deze plek
De rust geeft me een verstild en sereen gevoel…
ik laat je vrij van het kunstmatige omhulsel
de wind voert je mee… ik kijk je na…..
het ruisen van de boom zegt met jouw stem…
dag lieverd…..het is goed zo……
Geplaatst in de categorie: afscheid
In het hart geraakt, graag gelezen
Mijn man hield ook van de natuur. Bloemen, bomen, hij genoot met volle teugen.
Bedankt dat ik jouw gedicht mocht lezen.