Gebed voor een eenzame 1989
Hoe smartelijk
klonken
onze stemmen
toen
wij een ander
voorbijgingen
zonder herkennen
ketenen
van woestijnen
elkander
omarmend
als sidderend zand
in
geel koperen stralen - sprakeloze stommen
troosteloze rijen
van
ongedeelde vreugde
waren zij geen stommen - sprakeloos zouden
zij
aldra verstommen
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid