Hartenkreten

hartenkreet (nr. 41.484):

Het dal der vergiffenis

Ik zakte
zakte weg
verder dan weg
en in elke diepte.

Ik zakte
voor de zoveelste keer
in pijn, verdriet, ellende
door bot, geest en hart.

Mijn hersenen konden niks anders doen,
als vergeven,
van ieder bestaan
handelen
doen en denken.

Het hoofd
dat functioneerde
te allen tijde
bleef draaien
op volle toeren
om mezelf te vergeven
in het geheel
der heelheid.