Aan het zicht onttrokken
Een open boek, vol van mysterie.
Jouw schoonheid ontwapent mij.
Geschreven met letters van gouden ochtendlicht.
Als een waas omgeef Je mij.
Raakt mij, aan mezelf aan.
Jij, mijn andere ik.
Verborgen in mij.
Mijn woorden ontoereikend,
Mijn verstand te nietig.
Enkel de spiegeling die onthult.
Er is:
geen weg,
geen pad,
enkel een spoor.
In de bodem van mijn bestaan, ben Jij de grond die mij draagt.
Aan het zicht onttrokken, door de opwaartse blik.
Groen als gras ben ik.
Zo aan het begin van het begin.
De diepte kan ik niet zien.
Jij die mij weet te ont-roeren.
Jij die je aan mij ont-hult.
Ik koester Jou.
Jij bent het beste in mij.
Geplaatst in de categorie: spiritueel