- Troosten -
Al was het maar met zachte woorden,
de stem schuimt troostend brokstukken af,
van een veilige haven, die
zwaar getroffen door het noodlot,
het avondrood ontluiken zag.
Troost,
wilde een ware stormloop van vragen,
de meest kwetsbare emotionele tyfoon,
was al ontketend in enkele ogenblikken.
Leven, verdwaasd trachten te overleven,
waarop de daad, de snelheid bracht,
wanhoop, redelijke waarheid sprak.
Gemobiliseerd om noodhulp te leveren,
bleef troost onredelijk achter.
Geplaatst in de categorie: afscheid