Een wereld op zijn kop
Handstand, een wereld op zijn kop.
Met het hoofd naar beneden en mijn
benen naar de top. Zo zie je je
wereld in een lagere stand, terwijl
het hoofd meer bloed krijgt en de
kracht zich in je armen spant.
Verplaats je je handen dan wankelt
je verstand; krijgt het zicht op je
leven dat van de andere kant. En vraag
je je af hoe lang houd ik nog mijn
evenwicht met die druk op mijn hoofd en
dat paars aangelopen gezicht?
Weldra tuimel ik naar de grond;
hervind ik mijn evenwicht in een
wereld zoals die vroeger bestond.
En zal ik na wederom op mijn voeten
te zijn beland, dankbaar zijn voor
de zwaartekracht van de andere kant.
Geplaatst in de categorie: filosofie