Nachtvlinder
Ik fladder amper, zelfs niet in de nacht,
want dan rek ik wel mijn vleugels, maar
de ramen houd ik potdicht en de sleutel
van de voordeur verstop ik voor mijzelf.
Met pit drink ik de goedkope Pitt bier en
mijn monnikenwerk plaatst zich even later
op het schijnlichtgevende scherm van Apple.
Ik tuur ernaar als naar een vurige minnares,
die ik mis en die er nooit uit te voorschijn
komt, hoe ik ook mijn best doe. Ik lach om
LuckyTV, waarin Willem tegen een vrouw zegt
'Maar jij hebt ook helemaal geen tieten!',
waarmee hij indirect die lieve Maxima tart.
Het is allemaal kolder, maar toch, ik kan
het vaak allemaal niet meer bolwerken, al
die gemene fratsen op al die zenders en op
alle straathoeken. De social media dreigt
de ware menselijkheid volop te ondermijnen.
En juist daarom fladder ik enkel nog wat
spaarzaam met mijn uitgedunde vleugeltjes,
stiekem onbespied in de nacht en mijzelf
daarmee nog amper wat respijt gunnend.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid