Mimosa pudica
Jammer hé dat ik niet te vangen ben,
niet in een doosje te stoppen, zoals
Donald Jones zo mooi zong en die mij
ooit vriendelijk groette op het strand
van Harderwijk. Ik zal zijn brede glimlach
nooit vergeten en hoe hij met zijn slanke,
mooigebruinde lichaam voorbij schreed.
Je kunt me niet vastpinnen als een zeldzame,
doodgemaakte vlinder in een relikwieënschrijn.
Ik ben niet de som van mijn verwarde taal
of het vaststaande profiel, dat jij van mij
denkt te kunnen maken.
Je kunt me niet zomaar aanraken, vastgrijpen
en in je gulzige zak steken. Ik ben veel en
veel meer dan mijn hakkelende woordgedoe.
Ook ik lieg de waarheid, net als jij.
Als ik schrijf dat Carice van Houten mij
vannacht gezelschap hield, dan stuiter je
van ongeloof, maar weet je dat wel zeker?...
Geplaatst in de categorie: psychologie
Mijn ma overleed gisteren (93).
Denk je aan me, reus?