Een regenachtige meiavond
Die meiavond was niet mooi
ik zag absoluut geen lentetooi
het was triest en regenachtig
en ik voelde mij neerslachtig.
tranen liepen over mijn gezicht
thuis daar lag een triest bericht
bloesems verrot nu aan de bomen
laat daar alleen mijn tranen wonen
er is niets waar ik nog om geef
als men haar laatste hoop opgeeft
ik liep en liep maar verder door
al volgde ik niet eens een spoor
de regen ging bij pozen stromen
kon het nog ooit echt lente komen?
ik hoorde voetstappen, ‘n stil geruis
‘n stem sprak : Ik droeg ook een kruis
stap, stap door tot over die heuvelkam
mijn Zoon deed het voor jou, als lam
daar zal je ’t nieuwe Licht zien rijzen
in wie haar liefheeft zal zij weer verrijzen!
Geplaatst in de categorie: verdriet
Prachtig gebracht.