De dagen dragen nachten
de dagen dragen alleen nog nachten
en ik zie geen ommekeer…
gebed kan het verdriet verzachten
al zit ik het liefst in stil geween.
nog bind ik mij aan herinneringen
die moeizaam zwerven door mijn hart
van mooie dagen die te vlug vergingen
en nu lange uren vullen vol van smart…
de pijn die niet wil verzwinden
schrijf ik in droeve verzen neer
de doornen die mijn ziel doorprikken
zijn de witte bloesems van weleer.
ik dacht dat liefde nooit kon sterven
en toch voel ik barsten in mijn hart
maar ik roep de Heer om erbarmen
breng uw Licht en leid me aan Uw hand.
Geplaatst in de categorie: verdriet
Mooi gedicht.Eerste zin prachtig.