Ruimen
Ik heb de klok horen slaan
Ieder half en ook heel uur
Heb mijn gedachten laten gaan
In een vorm van overstuur
Straks ben je weer jarig
Weer geen bloemen op je graf
Ik besef nu voor het eerst
Spoedig ruimen ze je af
Ik lig in bed te piekeren
Hoe het strakjes verder moet
Aan de ene kant begrip
Want ik begrijp toch wel zeer goed
Dat de laatste twee, drie jaren
Nog geen hond jouw graf bezocht
Dat dat hopen op visite
Toch niet baten mocht
De klok slaat weer
Nog steeds gedachten
Aan jou en aan je graf
Dat geruisloos straks geruimd wordt
Boek gesloten, stil verdwenen
Maar voor mij is het niet af
Geplaatst in de categorie: overlijden