Moeders rozenkrans
Terwijl zijn flair afnam
nam de vergetelheid toe
handen verkrampten
sindsdien hebben
snaren niet meer getokkeld
hij wuifde niet meer
naar de nieuwe morgen
zijn mond werd stil
het hoofd leeg en eenzaam
zag ogen niet meer stralen
de geest verstarde
totaal verstrooid en uit balans
vroeg hij haperend
om zijn moeders rozenkrans
en telde een voor een de kralen
... Mijn dementerende man enkele dagen voor zijn overlijden in het verpleeghuis. ...
Schrijver: Anneke Bakker, 8 oktober 2017Geplaatst in de categorie: eenzaamheid